TORJANCI: 29 GODINA OD MASAKRA NAD SRPSKIM I MAĐARSKIM CIVILIMA; HRVATSKI ZLOČINCI I DALJE NA SLOBODI

 U zoru 30. novembra 1991. grupa naoružanih hrvatskih ekstremista upala je u Torjance na samoj granici sa Mađarskom počinivši tom prilikom nezamisliv zločin nad meštanima srpske i mađarske nacionalnosti

Prošlo je tačno 29 godina od stravičnog, nekažnjenog zločina hrvatskih paravojnih formacija nad srpskim i mađarskim civilnim stanovništvom u mestu Torjanci u Baranji, na samoj granici sa Mađarskom. Tog tragičnog 30. novembra 1991. naoružani hrvatski ekstremisti su u ranim jutarnjim časovima izvršili napad na Torjance i tom prilikom na svirep i okrutan način lišili života osmoro civila srpske i mađarske nacionalnosti, dok je nekoliko meštana lakše i teže ranjeno. U napadu agresora ubijena su tri člana porodice Kleš: Adam (53), njegova supruga Ruža (49) i njihov sin Željko (23). Živote su izgubili maloletni Dalibor Balog (17),  Josip Bogdan (25), Miloš Bogdan (48), Dragomir Klanjaš (23) i Tihomir Ivanović (26). Sve žrtve su bili civili a mnogi su ubijeni po kućama vatrenim i hladnim oružjem. Pripadnici MUP-a Beli Manastir identifikovali su kao počinioce: Šarac Marka, Tomić Milana, Skalda Željka, Pešut Milana, Rebernik Ivicu i druge pripadnike ZNG Republike Hrvatske. 

Prema popisu iz 1991. u Torjancima je 476 stanovnika, od čega 291 Hrvat, 135 Roma, 15 Srba, 7 Mađara i četvoro Jugoslovena. U čitavom mestu je bilo svega nekoliko srpskih i mađarskih kuća i oni nisu mogli predstavljali baš nikakvu opasnost po većinsko hrvatsko stanovništvo. Osnovni cilj masakra je bio da se zaplaši i protera svo nehrvatsko stanovništvo sa tog područja. Preostali Mađari i malobrojni Srbi iz Belog Manastira i Baranje, zaplašeni čitavom  situacijom kupe svoje stvari i beže u Šid, Srbiju i Mađarsku kako bi sačuvali svoje živote. Da stvar bude još tužnija masakr je počinjen  sa teritorije Republike Mađarske što su zabeležile i brojne televizijske i novinarske ekipe. Pripadnici Jugoslovenske narodne armije uspeli su da zarobe diverzantsku grupu hrvatskih ekstremista sprečivši tako još veći masakr. Kod terorista su pronađene i zaplenjene puške sa nedozvoljenom municijom, mitraljezi, kalašnjikovi, automatsko oružje. Svi su razoružani i zarobljeni.

Anđelko Kleš je tog kobnog dana ostao bez majke Ruže, oca Adama i brata Željka. Mladi Dalibor je samo dva meseca pre ubistva proslavio svoj sedamnaesti rođendan. Bio je izuzetno talentovan, vedar i uvek veseo dečak, voleo je društvo i zabavu.. želeo je da završi škole, da se zaposli, imao je mnogo želja i snova koje nameravao da ostvari ali dušmanska ruka mu to nije dozvolila!

Za počinjeni zločin kao i za mnogobrojne zločine nad srpskim stanovništvom do danas niko nije odgovarao.
Samo dvanaest dana nakon masakra u Torjancima počinjen je još jedan veoma sličan zločin. U Paulin Dvoru nadomak Osijeka hrvatski ekstremisti su masakrirali 18 civila srpske i mađarske nacionalnosti, mahom starije dobi.

Izvor: Večernje Novosti - "Ni na vodi ni na zemlji"

          http://www.slobodan-milosevic.org/documents/reports/Serbian/2-IZV.htm