U znak sećanja na sve ubijene Srbe, danas će širom Srbije i u mnogim srpskim selima u Hrvatskoj biti služen parastos za 348 ubijenih Srba, zarobljenika i civila koje su 1993. svirepo ubili pripadnici hrvatske vojske tokom akcije "Maslenica". Istovremeno, Republika Hrvatska na državnom nivou danas proslavlja etničko čišćenje, ubijanje srpske dece i civila, starih i nepokretnih i masovna silovanja i zlostavljanja u logorima.
CIVILIZOVAN SVET ŽALI, ZVERI SLAVE ZLOČINE
Danas 22. januara sav civilizovan i kulturan svet odaće u počast svirepo ubijenim civilima u Ravnim Kotarima koje su pre 28 godina brutalno likvidirali pripadnici hrvatskih snaga. Parastosom i molitvom građani će se podsetiti svojih najmilijih koji su voljom fašista lišeni života samo zato što su se drugačije zvali. Posmrtni ostaci mnogih civila su nađeni po masovnim grobnicama otkopanim nakon rata, ali se pojedini ljudi i danas nalaze na evidenciji nestalih lica.
Tokom genocidne agresije hrvatskih snaga na južne delove Republike Srpske Krajine /RSK/ u akciji kodnog naziva "Maslenica" počinjeni su neki od najstrašnijih zločina nad srpskim stanovništvom. Zločinačka akcija istrebljenja svega što je srpsko započela je 22. januara 1993. godine a hrvatska vojska baš nikoga nije štedela. Ubijeno je i nestalo 348 Srba, među kojima je bilo 40 žena. Ubijeno je četvoro dece, dok je više od šezdesetoro mališana zadobilo teške i lakše povrede.
Načini na koje su Srbi stradali i danas lede krv u žilama. Patolozi su još 1993. ostali u neverici prilikom obdukcije, a identifikacija mnogih tela je trajala i po nekoliko sati što takođe govori o ozbiljnosti povreda.
Prva ubistva i progon srpskog stanovništva na području Zadra i Ravnih Kotara započeli su još u proleće i leto 1991. godine. Srpski civili su, najčešće pod okriljem noći, izvođeni iz svojih kuća i stanova i odvođeni na tzv. informativne razgovore sa kojih se mnogi nisu vratili. Likvidacije su vršene planski i sistemski. Tada se formiraju i prvi logori za Srbe gde su vršena masovna zlostavljanja, silovanja i likvidacije. Kampanja nasilja i surovih pojedinačnih likvidacija Srba zadarskog zaleđa trajala je do januara 1993. kada zločini dobijaju svoj potpun oblik. Za vreme trajanja rata na području Zadra i Ravnih Kotara ubijeno je 165 srpskih civila, od čega je polovina izgubila život za vreme akcije "Maslenica".
Iako je agresija izvršena na zaštićenu zonu UN i pred očima mnogobrojnih pripadnika UNPROFOR-a, niko do sada nije procesuiran za zločine nad Srbima počinjene u ovoj akciji, naveo je "Veritas".
Da stvar bude još tužnija ljudski ološ sastavljen od neosuđenih ratnih zločinaca, fašista i sledbenika jedne zločinačke ideologije ove dane praznuju kao "dane oslobođenja" iako je tada u smrt otišlo 348 ljudi oba pola i svih uzrasta.
Tih hladnih, januarskih dana izbegličke kolone, sastavljene mahom od staraca i nejači, uputile su se ka nepoznatom cilju. Više od 10 000 ljudi je proterano sa svojih ognjišta a sve srpske kuće su spaljene, uzurpirane, razorene. Isto važi i za društvene, kulturne i verske objekte.
22. januar je dan kada bi predstavnici hrvatskog naroda trebali posetiti Islam Grčki, Islam Latinski, Kašić i ostala sela, te kleknuti pred grobove ubijenih srpskih civila, žena i dece i masakriranih i zapaljenih staraca i zamoliti za oproštaj!
Na taj dan bi Hrvati, trebali olakšati svoje duše i priznati gde su masovne grobnice i gde su skriveni posmrtni ostaci nestalih srpskih civila širom "lepe njihove".
Hrvatski "heroji i junaci" oslobodili su Ravne Kotare jedino od starih i nepokretnih, od dece koja su tek prohodala, od slepih i bolesnih, od trudnica, od nejači!
Samo nezdrav um može proslavljati dan kada je stotine ljudi mučki pobijeno u svojim kućama, u logorima, u svojim dvorištima. Pripadnici hrvatske vojske su oslobodili tih dana majke od svoje dece, decu od roditelja, unuke od svojih baka i deka, braću od sestara, sestre od braće, grad od pravoslavnih crkvi, biblioteka, kulturnih i istorijskih spomenika. Oslobodili su gradove i sela od ljudi!
Oslobodili su gradove i sela od dece i omladine koji bi danas bili uspešni, poslovni i obrazovani ljudi i kojima bi se dičila ne samo rodna mesta već možda i čitav region.
Jadna je i crna duša onih koji misle da su silovanjem nešto oslobađali ili branili. Jadan je onaj ko misli da se odsecanjem glava, mučenjem, streljanjem, sadističkim iživljavanjem dokazuje odanost bilo kom narodu ili veri.
Nije to nikakvo junaštvo, već kukavičluk i sramota kojom su hrvatski ratni veterani obeležili svoje buduće generacije za vek vekova a sebi doživotno prilepeli etikete zločinaca i masovnih ubica. Tužna je činjenica da Ravne Kotare danas niko u svetu ne prepoznaje po uspešnim i obrazovanim mladim ljudima, po arhitektama, lekarima, profesorima ili pak po bibliotekama, muzejima, kulturnim znamenitostima, turističkim destinacijama koliko po ratnim zločinima, logorima, masovnim grobnicama !
Коментари
Постави коментар