PRE 28 GODINA GRANATIRAN KARIN - MEĐU ŽRTVAMA I NATAŠA JOKIĆ (17)

1. jul 1993. ostao je upisan crnim slovima u sećanjima stanovnika Ravnih Kotara kao datum kada su ugašeni mnogobrojni životi, čak i dečiji. Ovakvih crnih datuma je nažalost, bilo više budući da je ovo područje od 1991. do 1995. bilo neprestano izloženo čestim napadima hrvatskih snaga.

Na današnji dan, 1. jula 1993. hrvatska vojska je granatirala uže područje Karina, mesnu školu, igralište i stambene zgrade. Više minobacačkih granata padalo je po civilnim ciljevima, a mirnu letnju tišinu, zamenili su vrisci i jauci. Agresorska artiljerija je nemilosrdno tukla ovo mesto sa jednim jedinim ciljem - da se srpskoj strani nanese što veća patnja. 

Od granate koja je pala blizu osnovne škole, poginule su: devojčica Nataša Jokić, stara 17 godina, i njena tetka Soka Arčaba /43/. Geleri smrtonosne granate prekinuli su tog dana takođe i život starice Sofije Cupać /79/ koja nije uspela da stigla do željenog skloništa. Ranjeno je više civila, a mnogi su zadobili teške povrede od kojih se do danas nisu oporavili. Tom prilikom je pričinjena i velika materijalna šteta. 

Granatiranje Karina zapravo je bilo deo šire, opsežne genocidne akcije kodnog naziva "Maslenica" koja je započela 22. januara 1993. a koja je imala za cilj istrebljenje srpskog stanovništva sa područja Ravnih Kotara. Ubijeno je i nestalo 348 Srba, među kojima je bilo 40 žena. Ubijeno je četvoro dece, dok je više od šezdesetoro mališana zadobilo teške i lakše povrede. 

Iako je agresija izvršena na zaštićenu zonu UN i pred očima mnogobrojnih pripadnika UNPROFOR-a, niko do sada nije procesuiran za zločine nad Srbima počinjene u ovoj akciji, naveo je "Veritas". Od ukupnog broja žrtava do sada je rasvetljena sudbina 337 lica, dok se na evidenciji nestalih vodi još 11, od kojih šest civila, među kojima tri žene. U zbegovima je u narednih nekoliko meseci umrlo još 165 lica, uglavnom starije populacije.

Agresija je izvršena u toku realizacije Vensovog plana, kojim je godinu dana ranije RSK stavljena pod zaštitu UNPROFOR-a. U ovoj agresiji najviše su stradala srpska sela Islam Grčki, Kašić i Smoković, kao i etnički mešovita sela Murvica, Crno, Zemunik Gornji, Poljica i Islam Latinski. Srbi iz tih sela su ubijeni, prognani ili odvedeni u zatvore i logore, a njihova imanja su opljačkana i uništena, dok su kulturni spomenici, groblja i crkve devastirani, oskrnavljeni ili porušeni. DIC Veritas, jedina relevantna institucija koja godinama aktivno radi na čuvanju sećanja na nevine žrtve i činjenicama razotkriva svaku neistinu, navodi da su među tim objektima bili Dvori Stojana Jankovića u Islamu Grčkom sa malom Crkvom Svetog Georgija koja je osveštana 1675. godine, u kojoj je sahranjen poznati književnik Vladan Desnica, te Crkve Svetog Georgija u Smokoviću i Svetog Ilije u Kašiću koje su osveštane 1567, odnosno 1872. godine. 

Iz ovih ravnokotarskih sela proterano je više od deset hiljada Srba koji su se raselili širom sveta. Operaciju "Maslenica" su planirali i izveli Janko Bobetko, Ante Gotovina, Ante Roso, Mirko Norac i Mladen Markač, uz znanje i odobrenje tadašnjeg predsednika države Franje Tuđmana. U vreme agresije načelnik artiljerije sektora "Velebit" bio je kosovski Albanac Agim Čeku koji je do 1991. godine bio oficir JNA, od čijih granata je, usled neselektivnog granatiranja po dubini područja opština Benkovac i Obrovac, najviše i stradalo civila. Napadi na srpska sela nastavljeni su sve do decembra 1993. godine, a kampanja masovnog ubijanja dovršena je u avgustu 1995. tokom operacije "Oluja".

Iako u Srbiji već dugo postoji ideja o podizanju spomen obeležja u znak sećanja na poginulu i stradalu srpsku decu za vreme rata sa područja Hrvatske i bosanske Posavine (1991-1995), na kojem bi se našlo i ime maloletne Nataše Jokić, tako nešto nažalost još uvek nije realizovano.