Na današnji dan, 7. juna 1992. pripadnici hrvatske vojske su započeli sa progonom i masovnim istrebljenjem srpskog stanovništva sa područja Čapljine. Prema podacima Instituta za istraživanje srpskih stradanja u XX vijeku, na području Čapljine je ubijeno 127 civila srpske nacionalnosti. Najmlađa žrtva je bila Bojana Lečić, devojka od 16 godina, dok je najstarija bila penzionerka Zorka Mrkić ubijena u 92-oj godini života. Samo u jednom danu 7. juna 1992. pobijeno je 40 srpskih civila, dok su ostali porobljeni i odvedeni u zloglasne logore
Čapljina - Prošlo je 28 godina od masovnih i još uvek nekažnjenih zločina hrvatske vojske u Čapljini i okolnim selima. U sklopu operacije "Čegalj", poznate i pod nazivom "Lipanjske zore", hrvatski vojnici su okupirali srpska sela i počinili užasne masakre nad civilnim stanovništvom. Samo tog i narednog dana ubijeno je 40 civila, dok su ostali zarobljeni i odvedeni u zloglasni Dretelj i druge zatvore i logre kojih je, prema podacima Udruženja logoraša na području Čapljine bilo ukupno deset. Tamo su srpski civili bili podvrgnuti užasnim torturama, silovanjima i mučenjima, a mnogi ljudi su tamo i ubijeni. Najveći broj žrtava su činili civili - žene, stari i nemoćni. Uništeni su brojni verski objekti i spomenici žrtvama iz Drugog svetskog rata
Zločini nad srpskim stanovništvom Čapljine započeli su još početkom aprila 1992. a intenzivirani su u junu iste godine.
U okviru sihronizovanoj akcije "potpunog čišćenja" većeg dela Hercegovine od Srba i u toku hrvatske ofanzive "Čegalj", napadnuto je više srpskih sela i zaselaka u opštini Čapljina prilikom čega je masakrirano 39 civila - žena, dece i staraca. Sela su do temelja spaljena i razorena, Napad je izvršen 7. juna 1992. sa ciljem da se sa područja Čapljine konačno uništi i protera srpsko
stanovništvo. I u ovom napadu žrtve su ubijene na veoma surov način. Srpska imovina je opljačkana, spaljena i razorena. Do temelja je razoren stari i veoma cenjen hrišćanski spomenik kulture iz sedamnaestog veka pravoslavni hram Svetog Preobraženja. U toku napada na Prebilovce hrvatske snage su razorile sve što je srpsko: pravoslavnu crkvu, seosko groblje i spomen kosturnicu srpskih žrtava iz prethodnog rata i Pavelićeve NDH. Posle izvršenog zločina imovina stradalih, izbeglih i prognanih Srba opljačkana je i uništena. Razorena su srpska sela Klepci, Tasovčići, Prebilovci i Opličići, navodi se u publikaciji "Masovni zločini muslimanskih i hrvatskih snaga u Bosni i Hercegovini 1992-1995", koju je objavio Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX vijeku.
Čapljina predstavlja jedan od najstradalnijih krajeva u Evropi. Naime, tokom Drugog svetskog rata selo je izraslo u simbol stradanja srpskog naroda u takozvanoj Pavelićevoj NDH. Bacanjem žive dece i njihovih majki u jamu Golubinku kod Šurmanca ustaše su ubile oko 600 stanovnika ovog sela. Dogodilo se to 6. avgusta 1941. godine. U istom mesecu na više od 40 mesta ubijeno je više od 200 ljudi iz ovog sela koje je pred Drugi svetski rat imalo oko hiljadu stanovnika. U Prebilovcima su, tada, potpuno uništene 52 porodice a 36 ognjišta je ugašeno. Stradanje su preživela samo 172 stanovnika Prebilovaca. Svi koji su preživeli ustaške pokolje u leto 1941. godine vratili su se krajem avgusta u svoje selo.
Nažalost, pet decenija kasnije Prebilovci i Čapljina su doživeli istovetnu sudbinu. I ponovo su žrtve bili Srbi, a dželati Hrvati. Potomci žrtava iz Drugog svetskog rata su doživeli sudbinu svojih predaka...ubijani su zverski u svojim kućama i na svojim ognjištima...sve to samo zato što su po mišljenju fašista bili "druge nacije i vere", pa samim tim i manje vredni. Mnoge žene su tih dana silovane i zlostavljane po svojim kućama i po hrvatskim logorima.
U zločinima nad srpskim stanovništvom učestvovali su upravo potomci najgorih fašista i ustaša, a svoje poreklo nisu krili već su se javno njime hvalili, pričali su preživeli Srbi. "Došli smo da završimo ono što su naši preci započeli. Nastavljamo gdje su Luburić i Pavelić stali", govorili su pripadnici hrvatske vojske. U ovim zločinima učestvovao i veliki broj plaćenika iz Republike Hrvatske.
U napadu na Tasovičiće masakrirano je i streljano šesnaest civila različitih dobi. Najmlađa je bila Bojana Lečić, devojčica od nepunih 16 godina koju su hrvatski ekstremisti mučki ubili sa majkom Jovankom (47). Masakrirani su i Ljubica Karadeglija (85), Ilija Misita (66), Milan Misita (49), dečak Vojislav Radojević (18), Stana Bekan (82), teško pokretna Cvijeta Draško (90), Danica Mrkonjić (80), Soka Prelo (78) i drugi.
U Prebilovcima su zverski mučeni pa masakrirani Gospava Dragičević (86), Draginja Medan (70), Branko Dragičević (32), Vlado Čolović (45)..
U Opličićima su pobijeni Nevenka Ijačić (72), Bosa Ijačić (65), Drago Ijačić (86), Vojko Ijačić (71), Vitomir Dulać (22), Slavko Puhalo (43), Radomir Pokrajčić (24).
U napadu hrvatske vojske na selo Klepci pobijeni su civili Simana Ćukteraš (67), Zajko Ćukteraš (72), Biljan Glogovac (65), Miloš Đorić (50), Ljubo Pantić (51), Slobodan Marušić (32)..
Od Srba sa područja Čapljine, koji su bili zatvoreni u logoru „Dretelj“, prema nama poznatim podacima, ubijeni su supružnici Dušanka (49) i Nikola Kuzman (51) i to nakon što su pušteni iz tog logora pa odvedeni iz stana i ubijeni.
Otac i sin Sreten (60) i Dražen Tripić (29) su privedeni u zgradu Skupštine opštine Čapljina, gdje su viđeni od strane drugih Srba koji su u isto vrijeme bili privođeni u tu zgradu, a neki od njih su čuli i njihova zapomaganja zbog mučenja. Iz zgrade Skupštine opštine Sreten Tripić i njegov sina Dražen su odvedeni i ubijeni. Borislav Ivković (31) je bio uključen u civilnu zaštitu i u uniformi te organizacije, je nestao. Radnik Elektro Čapljine Predrag Mitrović (25) je bio izbegao u majčino rodno mesto Prebilovce, ali se odazvao javnom pozivu emitovanom preko Radio - Čapljine da zbog proglašenog ratnog stanja svi radnici tog preduzeća treba da se jave na posao zbog uvedene radne obaveze i nakon toga bio ubijen. Slavojka Elezović (40) je smatrala da nema nikakvog razloga da negde bježi i da se skriva nego da može slobodno da ide ulicama svog rodnog mesta, ali je sa ulice odvena od strane uniformisanih lica i ubijena. Divna Pudar (31) nije htela da ode iz grada kao skoro sva njena rodbina, jer nije mogla da napusti bolesnu i nepokretnu majku, ali je ubrzo bila silom odvojena od majke i ubijena. Nevenka Elezović (58) nije otišla u izbeglištvo sa mužem i decom, jer joj je sestra bila teško bolesna, nju niko nije hapsio i preživela je najteže vrijeme za Srbe u Čapljini, a onda bila ubijena na spavanju u svom krevetu od strane hrvatskih ekstremista. Iz svoga stana u Čapljini je i Miloš Muratović odveden u logor HVO u bivšoj kasarni JNA u Grabovini, odakle je ubrzo izveden i ubijen. Zoran Nikolić, jedini od ubijenih srpskih civila iz Čapljine koji nije rođen u Čapljini ni u Bosni i Hercegovini nego u Hrvatskoj kao dete iz srpsko-hrvatskog braka odveden je iz stana i ubijen, a njegovo telo je bačeno u Neretvu, navodi se na sajtu Prebilovci.net
Čapljina - Prošlo je 28 godina od masovnih i još uvek nekažnjenih zločina hrvatske vojske u Čapljini i okolnim selima. U sklopu operacije "Čegalj", poznate i pod nazivom "Lipanjske zore", hrvatski vojnici su okupirali srpska sela i počinili užasne masakre nad civilnim stanovništvom. Samo tog i narednog dana ubijeno je 40 civila, dok su ostali zarobljeni i odvedeni u zloglasni Dretelj i druge zatvore i logre kojih je, prema podacima Udruženja logoraša na području Čapljine bilo ukupno deset. Tamo su srpski civili bili podvrgnuti užasnim torturama, silovanjima i mučenjima, a mnogi ljudi su tamo i ubijeni. Najveći broj žrtava su činili civili - žene, stari i nemoćni. Uništeni su brojni verski objekti i spomenici žrtvama iz Drugog svetskog rata
Zločini nad srpskim stanovništvom Čapljine započeli su još početkom aprila 1992. a intenzivirani su u junu iste godine.
U okviru sihronizovanoj akcije "potpunog čišćenja" većeg dela Hercegovine od Srba i u toku hrvatske ofanzive "Čegalj", napadnuto je više srpskih sela i zaselaka u opštini Čapljina prilikom čega je masakrirano 39 civila - žena, dece i staraca. Sela su do temelja spaljena i razorena, Napad je izvršen 7. juna 1992. sa ciljem da se sa područja Čapljine konačno uništi i protera srpsko
stanovništvo. I u ovom napadu žrtve su ubijene na veoma surov način. Srpska imovina je opljačkana, spaljena i razorena. Do temelja je razoren stari i veoma cenjen hrišćanski spomenik kulture iz sedamnaestog veka pravoslavni hram Svetog Preobraženja. U toku napada na Prebilovce hrvatske snage su razorile sve što je srpsko: pravoslavnu crkvu, seosko groblje i spomen kosturnicu srpskih žrtava iz prethodnog rata i Pavelićeve NDH. Posle izvršenog zločina imovina stradalih, izbeglih i prognanih Srba opljačkana je i uništena. Razorena su srpska sela Klepci, Tasovčići, Prebilovci i Opličići, navodi se u publikaciji "Masovni zločini muslimanskih i hrvatskih snaga u Bosni i Hercegovini 1992-1995", koju je objavio Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX vijeku.
Čapljina predstavlja jedan od najstradalnijih krajeva u Evropi. Naime, tokom Drugog svetskog rata selo je izraslo u simbol stradanja srpskog naroda u takozvanoj Pavelićevoj NDH. Bacanjem žive dece i njihovih majki u jamu Golubinku kod Šurmanca ustaše su ubile oko 600 stanovnika ovog sela. Dogodilo se to 6. avgusta 1941. godine. U istom mesecu na više od 40 mesta ubijeno je više od 200 ljudi iz ovog sela koje je pred Drugi svetski rat imalo oko hiljadu stanovnika. U Prebilovcima su, tada, potpuno uništene 52 porodice a 36 ognjišta je ugašeno. Stradanje su preživela samo 172 stanovnika Prebilovaca. Svi koji su preživeli ustaške pokolje u leto 1941. godine vratili su se krajem avgusta u svoje selo.
Nažalost, pet decenija kasnije Prebilovci i Čapljina su doživeli istovetnu sudbinu. I ponovo su žrtve bili Srbi, a dželati Hrvati. Potomci žrtava iz Drugog svetskog rata su doživeli sudbinu svojih predaka...ubijani su zverski u svojim kućama i na svojim ognjištima...sve to samo zato što su po mišljenju fašista bili "druge nacije i vere", pa samim tim i manje vredni. Mnoge žene su tih dana silovane i zlostavljane po svojim kućama i po hrvatskim logorima.
U zločinima nad srpskim stanovništvom učestvovali su upravo potomci najgorih fašista i ustaša, a svoje poreklo nisu krili već su se javno njime hvalili, pričali su preživeli Srbi. "Došli smo da završimo ono što su naši preci započeli. Nastavljamo gdje su Luburić i Pavelić stali", govorili su pripadnici hrvatske vojske. U ovim zločinima učestvovao i veliki broj plaćenika iz Republike Hrvatske.
U napadu na Tasovičiće masakrirano je i streljano šesnaest civila različitih dobi. Najmlađa je bila Bojana Lečić, devojčica od nepunih 16 godina koju su hrvatski ekstremisti mučki ubili sa majkom Jovankom (47). Masakrirani su i Ljubica Karadeglija (85), Ilija Misita (66), Milan Misita (49), dečak Vojislav Radojević (18), Stana Bekan (82), teško pokretna Cvijeta Draško (90), Danica Mrkonjić (80), Soka Prelo (78) i drugi.
U Prebilovcima su zverski mučeni pa masakrirani Gospava Dragičević (86), Draginja Medan (70), Branko Dragičević (32), Vlado Čolović (45)..
U Opličićima su pobijeni Nevenka Ijačić (72), Bosa Ijačić (65), Drago Ijačić (86), Vojko Ijačić (71), Vitomir Dulać (22), Slavko Puhalo (43), Radomir Pokrajčić (24).
U napadu hrvatske vojske na selo Klepci pobijeni su civili Simana Ćukteraš (67), Zajko Ćukteraš (72), Biljan Glogovac (65), Miloš Đorić (50), Ljubo Pantić (51), Slobodan Marušić (32)..
Od Srba sa područja Čapljine, koji su bili zatvoreni u logoru „Dretelj“, prema nama poznatim podacima, ubijeni su supružnici Dušanka (49) i Nikola Kuzman (51) i to nakon što su pušteni iz tog logora pa odvedeni iz stana i ubijeni.
Otac i sin Sreten (60) i Dražen Tripić (29) su privedeni u zgradu Skupštine opštine Čapljina, gdje su viđeni od strane drugih Srba koji su u isto vrijeme bili privođeni u tu zgradu, a neki od njih su čuli i njihova zapomaganja zbog mučenja. Iz zgrade Skupštine opštine Sreten Tripić i njegov sina Dražen su odvedeni i ubijeni. Borislav Ivković (31) je bio uključen u civilnu zaštitu i u uniformi te organizacije, je nestao. Radnik Elektro Čapljine Predrag Mitrović (25) je bio izbegao u majčino rodno mesto Prebilovce, ali se odazvao javnom pozivu emitovanom preko Radio - Čapljine da zbog proglašenog ratnog stanja svi radnici tog preduzeća treba da se jave na posao zbog uvedene radne obaveze i nakon toga bio ubijen. Slavojka Elezović (40) je smatrala da nema nikakvog razloga da negde bježi i da se skriva nego da može slobodno da ide ulicama svog rodnog mesta, ali je sa ulice odvena od strane uniformisanih lica i ubijena. Divna Pudar (31) nije htela da ode iz grada kao skoro sva njena rodbina, jer nije mogla da napusti bolesnu i nepokretnu majku, ali je ubrzo bila silom odvojena od majke i ubijena. Nevenka Elezović (58) nije otišla u izbeglištvo sa mužem i decom, jer joj je sestra bila teško bolesna, nju niko nije hapsio i preživela je najteže vrijeme za Srbe u Čapljini, a onda bila ubijena na spavanju u svom krevetu od strane hrvatskih ekstremista. Iz svoga stana u Čapljini je i Miloš Muratović odveden u logor HVO u bivšoj kasarni JNA u Grabovini, odakle je ubrzo izveden i ubijen. Zoran Nikolić, jedini od ubijenih srpskih civila iz Čapljine koji nije rođen u Čapljini ni u Bosni i Hercegovini nego u Hrvatskoj kao dete iz srpsko-hrvatskog braka odveden je iz stana i ubijen, a njegovo telo je bačeno u Neretvu, navodi se na sajtu Prebilovci.net
Brojne nevladine organizacije iz Srbije, Hrvatske i Bosne i Hercegovine, koje se bave zaštitom ljudskih prava već godinama pozivaju sudove i Tužilaštvo Republike Hrvatske i Bosne i Hercegovine da procesuiraju počinioce ratnih zločina nad Srbima u Čapljini, kao i njihove naredbovace, ali ove institucije ostaju gluve na i na zahteve humanitarnih organizacija ali i na vapaje porodica ubijenih i nestalih.
Korišćeni izvori: Prebilovci.net - Zločin je zločin činio ga Srbin, Hrvat ili Bošnjak
Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX vijeku: "Masovni zločini muslimanskih i hrvatskih snaga u Bosni i Hercegovini 1992-1995"
Knjiga mrtvih Srba Hercegovine 1992-1995
Korišćeni izvori: Prebilovci.net - Zločin je zločin činio ga Srbin, Hrvat ili Bošnjak
Institut za istraživanje srpskih stradanja u XX vijeku: "Masovni zločini muslimanskih i hrvatskih snaga u Bosni i Hercegovini 1992-1995"
Knjiga mrtvih Srba Hercegovine 1992-1995
Коментари
Постави коментар