Prošlo je tačno 29 godina od kako su u Vukovaru ubijena dva dečaka srpske nacionalnosti: Borislav Knežević (13) i Momčilo Savić (17). Za počinjene zločine do danas niko nije odgovarao
Danas je 28. septembar - sumoran, kišovit i siv. Baš kao i pre 29 godina kada se u plamenu građanskog rata gasila jedna od najlepših država i jedna najmoćnih evropskih sila - Jugoslavija. Ovaj dan ostao je zauvek urezan u sećanjima mnogih Vukovaraca jer su tada prestala da kucaju srca dvojice dečaka - Borislava Kneževića i Momčila Savića. Momčilo je imao 17, a Borislav samo trinaest godina.
Rat u Vukovaru započeo je 1. maja 1991. kada je Mijo Geleničar, osvedočeni ustaša, sa nekoliko hitaca usmrtio starca Stevana Inića (65) koji je sa jugoslovenskom zastavom pošao da proslavi 1. maj - veliki jugoslovenski praznik. Već narednog grupa pripitih hrvatskih policajaca kako su sebe nazivali, napala je Borovo Selo, mesto sa 99% srpskog stanovništva. Došli su na tuđi kućni prag sa ciljem da ubiju, zastraše, proteraju..pokušali su da na glavnu zgradu postave zastavu NDH a potom su otvorili vatru po srpskim kućama i civilima koji su se tamo krili..bilo je mnogo žrtava.
Prva žrtva u samom gradu bio je civil Jovan Jakovljević koji je sa nekoliko hitaca ubijen pred svojom kućom i pred porodicom samo zato što je bio Srbin. Reč je o civilu, vrlo uglednom i poštenom čoveku. Tada počinju masovna ubistva, likvidacije i zlostavljanja. Samo u proleće i leto 1991. ubijeno je 43-oje srpskih civila, ranjeno i zlostavljano više od dve stotine lica a nasilno prognano 20 000 lica srpske, mađarske, rusinske, ukrajinske nacionalnosti kao i lica iz mešanih brakova. Minirano je više desetina lokala pod vlasništvom Srba, kao i stotine srpskih kuća.
I Borislav i Momčilo su bili deca Vukovara. U ovom gradu su se rodili, tu su se školovali, odrastali, stekli mnogobrojna prijateljstva... U Vukovaru su proveli najlepše dane svoga detinjstva a u njemu su nažalost i tragično stradali. Njihovi životi prepuni dečačkog zanosa, vedrine i veselog duha prebrzo su završeni voljom nekih drugih ljudi. Danas oni žive u sećanjima svojih porodica, vršnjaka i prijatelja i sugrađana.
Borislav je bio učenik osnovne škole u Vukovaru, vrlo talentovano i vaspitano dete. Školsku nastavu, druženje sa vršnjacima i domaće zadatke vrlo brzo su zamenila skrivanja po skloništima i podrumima, strah i strepnja. Bila je to velika trauma za sve građane, naročito za one najmlađe. Započetu školsku godinu Borislav nažalost nikada nije nastavio....jedna klupa ostala je zauvek prazna, školske sveske ostadoše nedovršene, lektire nepročitane a domaći zadaci nerešeni...ubijen je u svom gradu na svirep i okrutan način!
Tragičnog 28. septembra 1991. pakosno srce, oči pune mržnje i krvničke ruke zločinaca prekinule su istog dana i život mladog Momčila a čitavu porodicu Savić osudili na večnu tugu i bol. Ubijen je od svojih sugrađana koji su u njemu videli pretnju i opasnost samo zato što je bio Srbin i pravoslavac. Momčilo je bio nadaren, vredan i pametan momak, izuzetno zreo za svoje godine. Uživao je u izlascima i druženju sa prijateljima. Nažalost, ta tragična 1991. unela je velike nemire i nesigurnost u živote velikog broja Vukovarčana. Životi srpske dece bili su doslovno ugroženi, a dani u Vukovaru posebno teški i nepodnošljivi. Iako nisu ni znala šta znači rat, nedužna deca su bila obeležena i etiketirana kao "četnici, agresori, okupatori" koje je pod hitno trebalo ukloniti. Sve srpsko i pravoslavno preko noći je postalo nešto nepoželjno i negativno.
Pucavši u nedužnu decu, zločinci su pucali u društvene vrednosti, u moral, u ljudskost....Na crnom spisku ubijenih Srba nalazi se više od tri stotine dece - novorođenčadi, devojčica, dečaka, mladića i devojaka starosti do 18 godina koja su ubijena, stradala i nestala u napadima hrvatske vojske u selima i gradovima od Like, Korduna, Banije, preko Posavine, Bosanske Krajine, Hercegovine sve do Baranje, Zapadne i Istočne Slavonije.
Pre dve nedelje parastosom na mesnom groblju i polaganjem venaca održana je komemoracija za sve žrtve rata u Borovu u periodu od 1991 – 1996. godine. Organizator komemoracije bilo je Veće srpske nacionalne manjine opštine Borovo koje gotovo od svog osnivanja organizuje ovaj parastos svake godine 15. septembra, na dan kada je najviše meštana Borova stradalo tokom proteklog rata. U uvodnom delu sveštenstvo Srpske pravoslavne crkve održalo je parastos za sve nastradale meštane Borova pred spomenikom koji je podignut 2011. godine i na kojem se nalazi 54 imena. Nakon parastosa položeni su venci više delegacija i predstavnika različitih srpskih udruženja i institucija kao i organizacija koje deluju na području opštine Borovo.
Dva dana ranije u organizaciji Veća srpske nacionalne manjine Grada Vukovara je na srpskom groblju „Aleja“ u Vukovaru održan pomen i položeni su venci za sve nastradale srpske civilne i vojne žrtve u Vukovaru tokom ratne 1991. godine.
Коментари
Постави коментар