DEJAN JE IMAO 14, A NENAD SAMO 10 GODINA KADA SU UBIJENI - GODIŠNJICA UBISTVA PORODICE RADOSAVLJEVIĆ U DARUVARU

Tog 25. februara 1992. kada je na snazi bilo "primirje" počinjen je užasan zločin koji i danas ledi krv u žilama.

Jožica Mudri, pripadnik hrvatske vojske je 25. februara 1992. godine, došao u kuću Srbina Radeta  Radosavljevića u Daruvaru, i u toku razgovora sa njim uz konzumaciju alkoholnih pića, izvršio je stravičan zločin. On je hicima iz pištolja “TT” usmrtio Radu Radosavljevića, Jovanku Radosavljević i desetogodišnjeg Nenada Radosavljevića, a Dejana Radosavljevića, starog 14 godina, usmrtio je hicima iz pištolja i ubodima kuhinjskim nožem, nakon čega je njihova mrtva tela na podu trpezarije položio jedno do drugog, a potom pod njihova tela stavio komad plastičnog eksploziva, sporogoreći štapin i inicijalnu kapislu te izazvao eksploziju koja je dovela do otkinuća glave Dejana Radosavljevića, dok je na kući nastupila imovinska šteta velikih razmera. Potom je iz kuće Radosavljevićevih neovlašteno uzeo i prisvojio jedan video-rekorder i daljinski upravljač.

Sudsko veće je ustanovilo da je Jožica Mudri ovaj stravičan masakr počinio jer je bio motivisan činjenicom da su Rade i njegova porodica srpske nacionalnosti, što je i sam počinioc priznao.

Za ubistvo Radosavljević Rade utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 10 godina.

Za ubistvo Radosavljević Jovanke utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 10 godina.

Za ubistvo Radosavljević Dejana utvrđena mu je kazna zatvora u trjanju od 10 godina.

Za ubistvo Radosavljević Nenada utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 10 godina.

Za kazneno delo protiv opšte sigurnosti utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 3 godine.

Za kazneno delo krađe utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 3 mjeseca.

Izrečena mu je jedinstvena kazna zatvora u trajanju od 13 godina.

.

Presudom Vrhovnog suda Republike Hrvatske broj 1994. preinačena je prvostupanjska presuda u odluci o kazni i pravnoj oznaci dela pa su opt. Jožici Mudriju za kaznena ubistava Radosavljević Rade i Radosavljević Jovanke izrečene kazne zatvora u trajanju od po 12 godina, a kazne zatvora u trajanju od po 14 godina za ubojstva oštećenih mlt. Radosavljević Dejana i Radosavljević Nenada. Za teško delo protiv opšte sigurnosti dovođenjem u opasnost života i imovine opšteopasnom radnjom ili sredstvom utvrđena mu je kazna zatvora u trajanju od 2 godine, a za krađu kazna zatvora u trajanju od 3 mjeseca.

Osuđen je na jedinstvenu kaznu zatvora u trajanju od 15 godina.

Predsednik Dokumentaciono informacionog centra "Veritas", istaknuti patriota i neumorni borac za ljudska prava Savo Štrbac ističe da je reč o jednoj od najmonstruoznijih likvidacija porodica u ratu devedesetih na području Hrvatske.

Štrbac u saopštenju navodi da je 25. februara 1992. godine u Daruvaru Jožica Mudri, pripadnik Hrvatske vojske, likvidirao porodicu Radosavljević – Radeta (36), njegovu suprugu Jovanku (32) i njihove sinove Dejana (14) i Nenada (10).

Podseća da se u pravosnažnoj presudi Okruznog suda u Bjelovaru od 7. januara 1994. godine, prema kojoj je Mudri proglašen krivim za četvorostruko ubistvo, navodi da je uniformi vojnog policajca u Radosavljeviće iz neposredne blizine ispalio 11 metaka pucajući im u glave.

- Pošto je Dejan i nakon pucnjave davao znakove života, Mudri mu je kuhinjskim nožem zadao još osam ubodnih rana po grudnom košu i stomaku. Zatim je tela mrtvih Radosavljevića posložio po podu trpezarije jedno do drugoga, te ih minirao plastičnim eksplozivom – navodi Štrbac.

Iako je ubica u toku krivičnog postupka tvrdio da se na likvidaciju Radosavljevića odlučio nakon što mu je njegov komandir Miroslav Guberović u jednom lokalu, u koji je navratio i Radosavljević Rade, kojeg je ubica poznavao pošto su radili u istom preduzeću, rekao “da večeras mora likvidirati tog smrada” te mu u tu svrhu dao i kola na raspolaganje i pripadnika njihove jedinice Miroslava Moulisa da mu pokaže Radetovu kuću, za ovaj zločin optužen je i osuđen samo Jožica Mudri i to za klasična krivična dela ali ne i za ratni zločin.

Radetov otac Petar i sestra Milica po pravosnažnosti presude podneli su tužbu protiv Republike Hrvatske radi naknade štete. Petar umire u toku parnice, a postupak, kao jedini naslednik, preuzima njegova ćerka Milica. Opštinski sud u Daruvaru, presudom iz juna 2007, koju je potvrdio i Županijski sud u Bjelovaru, odbija Miličin tužbeni zahtev u celosti, uz obrazloženje da u trenutku smrti nije živela sa bratom i njegovom porodicom te da joj ne pripada ni pravo na nematerijalnu štetu kao naslednici oca Petra, kakav stav su zauzeli i Vrhovni i Ustavni sudovi Hrvatske. S obzirom da je izgubila sporove, sudovi su presudili da ona državi Hrvatskoj naknadi trošak parničnog postupka u iznosu od oko 25.000 evra.

I Jovankina majka, Pela Medaković, takođe je tužila RH za naknadu štete zbog ubijene kćeri i dva unuka, temeljeći odgovornost države na činjenici da je vojnik-ubica delo počinio oružjem, kao opasnom stvari, kojeg je vlasnik država Hrvatska. Iako je Opštinski sud u Zagrebu, kao prvostepeni, prihvatio Pelinu tužbu, Županijski sud u Zagrebu, kao drugostepeni, imao je drugačiji stav – “štetna radnja nije ni u kavoj vezi sa obavljanjem vojne službe” – i odbio Pelinu tužbu u celosti, istovremeno je obavezujući da državi plati parnične troškove od oko 1.300 evra.

Ovaj masakr dugo je bio potpuno zaboravljen a godišnjica je proticala u medijskoj tišini. Zahvaljujući VERITAS-u i ta situacija se promenila. Nažalost, pojedini mediji su umesto fotografija žrtava objavili sliku zločinca.

Iako je u medijima najpoznatiji slučaj ubistva srpske porodice Zec, valja napomenuti da su tokom rata u Hrvatskoj identičnu ili sličnu sudbinu doživele i srpske porodice Pavlović i Čečavac u Vukovaru, Zmaići u Vinkovcima, Vukovići u Medarima, Vujići u Vojišnici, Kneževići u Samoboru, Gagići u Zadru, Obradovići u Sisku, Olujići u Cerni, Roknići u Karlovcu, Živkovići u Derventi i dr. Takođe, stradale su i nacionalno-mešovite porodice Kozbašić (Petrinja) i Čengić (Ervenik). 

Ubica je odavno izišao iz zatvora i danas živi u Daruvaru kao ugledan domaćin i “zaslužni učesnik Domovinskog rata”. I ne propušta priliku da se Milici prilikom susreta ne nasmije u lice.