Ostalo je zapisano da su Šantićev kovčeg iz Srpskog doma na rukama izneli članovi društava "Gusle" i "Hrvoje" te da se pogrebna povorka kretala čak pet sati kroz Mostar. Šantića je na posljednji počinak svojom molitvom tada ispratio i mujezin sa Cerničke džamije.
Žalio je tada narod bio pravoslavni, katolički ili muslimanski. Ovo je kazala Sanja Bjelica Šagovnović, vršilac dužnosti predsednika SPKD "Prosvjeta", Gradski odbor Mostar, koja je zajedno sa članovima "Prosvjete", SPKUD "Gusle" te Crkvene opštine Mostara obeležila juče 97 godina od smrti pesnika Alekse Šantića. Na groblju Bjelušine služen je pomen i položeno je cveće.
Sanja Bjelica Šagovnović naglašava da "Prosvjeta" čuva sećanje na najvećeg pesnika Mostara te da ovo udruženje na temeljima koje su postavili Šantić i njegovi savremenici i danas zida srpsku kulturu i srpsku zajednicu u Mostaru.
Radislav Tubić, predsednik SPKUD "Gusle", kaže da je Šantić jedan od najzaslužnijih za razvoj književnosti u Mostaru, te srpske kulture, ali i osnivanje društava "Gusle" i "Prosvjeta", čiji je bio predsednik, odnosno potpredsednik.
"Šantić je svoj život posvetio našim društvima, a mi ćemo sve dok postoje društva čuvati sjećanje na lik i djelo Alekse Šantića", istakao je Tubić.
Srpsko prosvetno društvo "Prosvjeta" Gradski odbor Mostar i SPKUD "Gusle" u Mostaru svake godine organizuju "Šantićeve večeri poezije", a svake treće godine na manifestaciji se dodeljuje i književna nagrada "Aleksa Šantić", prenose Nezavisne.
U Mostaru je danas ostao Šantićev park, gdje se nalazi i njegov spomenik.
Aleksa Šantić živeo je od 1868. do 1924. godine. Rođen je i preminuo u Mostaru, gde je i proveo najveći deo svog života. Njegov prijatelj Jovan Dučić zapisao je kako nijedan pisac nije toliko naličio na svoje književno delo koliko Aleksa Šantić.
Neposredno posle Šantićeve smrti Branislav Nušić na Šantićevoj večeri priređenoj u Beogradu podsjećao je na njegove stihove: Staro groblje spava... ja ga tako volim.../ Evo opet moje suze uzdrhtane/ Pada, pa se ljubi sa kamenom golim.
"Taj tužni i goli kamen, kome je pesnik tako toplu ljubav izjavljivao, rasklopio je pre malo dana svoja tvrda nedra i zagrlio zagrljajem večnosti svoga ljubimca", govorio je svojevremeno Nušić.
O Šantiću su pisala najveća pera kako srpske, tako i drugih srodnih književnosti.
"Šantić ne boluje od manije riječi, od te raširene manije knjiške: kod njega nije riječ radi riječi, već riječ radi rečenoga, ali on je svejedno bira i njeguje, da poštujući sredstvo posluži svrsi i u lijepim besjedama razvija smisao", pisao je svojevremeno Tin Ujević.
"Šantićeve večeri poezije" održane su 101 put dosad, što govori da su počele još za pesnikovog života. Za njegovog života, 1920. godine, Sokolski savez u Mostaru dobio je ime Aleksa Šantić. Aleksa Šantić je i selo u Srbiji nazvano po ovom pesniku. Njegov lik nalazi se na novčanicama u BiH, gde i mnoge škole nose njegovo ime. Skupština opštine Mostar 1969. godine ustanovila je nagradu za književnost "Aleksa Šantić", a njegova bista postavljena je u parku Kalemegdan u Beogradu zajedno s bistama mnogih velikana srpske književnosti. Osamdesetih godina prošlog vijeka u sećanje na njega snimljen je film pod nazivom "Moj brat Aleksa" u kojem Šantića tumači glumac Branislav Lečić.
Коментари
Постави коментар