VUKOVAR: SEĆANJE NA KRVAVI NOVEMBAR (1991) I LIKVIDACIJE SRPSKIH CIVILA

Hrvati u Vukovaru će 18. novembra obeležiti "pad Vukovara" kako oni nazivaju ulazak pripadnika JNA u ovaj grad i preuzimanje kontrole nad njim. Nekoliko dana kasnije obeležiće i Dan sećanja na Ovčaru. Reč je o lokalitetu, poljoprivrednom imanju nadomak Vukovara gde su 20. i 21. novembra 1991. streljani pripadnici hrvatskih paravojnih formacija tzv. Zbora Narodne Garde. Podaci pokazuju kako su  stradali vojnici mesecima ranije, sve do ulaska JNA u grad, aktivno učestvovali u borbama na području Vukovara. O učešću jednog dela poginulih postoji i obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu. 

Ono što se međutim, prećutkuje u hrvatskoj javnosti jeste činjenica da je pre ulaska JNA u Vukovar, ubijeno i nestalo preko dve stotine srpskih civila. Štaviše, samo par dana pre Ovčare, u novembru mesecu 1991. ubijeno je i stradalo 67 srpskih civila.. Njihova tela su nađena u masovnim i pojedinačnim grobnicama na više lokacija, a neke je i Dunav doneo u Srbiju. Pozamašan broj ubijenih Srba i dalje se nalazi na listi nestalih. 

Srbi su u tih nekoliko novembarskih dana, neposredno pred ulazak JNA u grad, strahovito mučeni, zlostavljani, streljani i masakrirani. Zabeleženi su i slučajevi silovanja, a samo 16. novembra 1991. ubijeno je petoro dece srpske nacionalnosti.

Zašto su streljanja (ili još gore okrutna mučenja i masakriranja) zarobljenih srpskih civila manje vredna u odnosu na streljanja hrvatskih vojnika ? Zločin je zločin i svako kršenje Ženevskih konvencija treba sa gnušanjem odbaciti, a počinioce osuditi i sankcionisati te se jasno distancirati od istih.

Međutim, neshvatljivo je da u hrvatskom društvu hrvatski vojnici imaju i memorijalno groblje, spomenike, dane sećanja dok se stravična ubistva srpskih civila, dakle žena, staraca i dece i ljudi koji nisu učestvovali ni u kakvim borbama, godinama sistemski prećutkuju, opravdavaju i negiraju. 

VRTIĆ U BOROVOM NASELJU - MESTO STRAVE I UŽASA

Dečiji vrtić u Borovom Naselju predstavlja jedno od najvećih stratišta srpskog naroda na području Vukovara. Upravo ovde su u jesen 1991. dovođeni zarobljeni srpski civili koji su maltretirani, zlostavljani pa svirepo likvidirani. Do danas je utvrđeno kako je najmanje petnaest civila ubijeno na ovoj lokaciji, a strahuje se da je broj žrtava možda i veći. Oni su izvođeni iz svojih kuća, stanova ili skloništa, najčešće u okrilju noći, nakon čega su po naređenju vrhovnih komandanata hrvatske paravojske - ubijani. Krivi samo zato što su Srbi i pravoslavci ovi ljudi su pretrpeli strahovite muke pre nego što su ispustili dušu. Među žrtvama koje su okončale život na ovaj i slične načine su civili Jovan Markov, Nikola Manojlović,  Milan Vezmar, Boško Grbić, Milorad Zorić, Konstantin Lukić, Uroš Nedučić, Čedo Jović, Nikola Vojvodić, Svetislav Vladisavljević, Ljubomir Bolić, Rajko Nunić,Petar Grubišić, Milan Đukić, Milan Silađin i drugi.

MASAKRI U ULICI NIKOLE DEMONJE I KOZARAČKOJ ULICI  

Pripadnici hrvatskih paravojnih formacija - Zbora Narodne Garde, počinili su jedan od najmonstruoznijih pokolja u noći između 15. i 16. novembra 1991. u Ulici Nikole Demonje pod brojevima 72. i 74. a koja pripada u vukovarskoj gradskoj četvrti Borovo Naselje. Među ubijenima toga dana bilo i četvoro dece, od kojih je najmlađe imalo tek godinu ipo dana. U kući pod brojem 72. krili su se članovi tročlane porodice Čečavac, Milošević i Novaković. U susednoj kući pod brojem 74. skrivali su se članovi porodica Pavlović, Trajković, Pavić i Travaš. Samo dva dana pred ulazak pripadnika JNA u Vukovar, u noći sa 15. na 16. novembar 1991. hrvatski vojnici, pripadnici Zbora Narodne Garde, vojnici Mileta Dedakovića Jastreba, Marka Filkovića ili drugih hrvatskih komandanata, a posve poklonici ideologije Franje Tuđmana išli su od kuće do kuće ubijajući sve šta stignu. 

Najpre su u svojoj kući br. 72 ubijeni Miroslav Čečevac (25), njegova supruga Slađana (20) i  njihov sin Goran, koji je imao samo godinu ipo dana. Zajedno sa njima su ubijeni i Ana Novaković (41), Ilinka Milošević (32) i njen sin Branimir, star jedanaest godina koji su se tu privremeno sakrili. Branimir je usmrćen sa dva projektila koja su mu ispaljena u glavu. Nažalost, u ovoj kući nije bilo preživelih. Brojni TV reporteri i novinari zabeležili su kamerama izvlačenje tela ovih nedužnih civila iz podruma i porodičnih kuća. 

U susednoj kući pod brojem 74. ubijeno je devetoro civila koje su prethodno i mučene pa masakrirane a Milica Trajković, iako ranjena, jedina je uspela da preživi masakr. Dve noći i tri dana, Milica je ležala sakrivena u mračnom, vlažnom podrumu čekajući oslobođenje i spas. U tom podrumu bili su Milica Trajković, njen suprug Velimir (61), njena ujna Savka Pavić (61), Savkin sin Radoslav (25), te rođaci Nada Pavlović (41), njena majka Miholjka (66) i Nadino dvoje dece - petnaestogodišnja Zorica i sedamnaestogodišnji Zoran. Tu su bili i Nadin suprug Teodor Tošo Tošković kao i komšija Milan Travaš. 

Autori knjige "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991/1992" navode prema svedočenju jedine preživele kako se sa ulaza u zatvoreni podrum začuo glas najpre začuo glas čoveka koji je upitao da li ima nekoga u podrumu. Odgovoreno mu je da su tu samo civili nakon čega je hrvatski zločinac ili više njih provalio unutra psujući svima majku četničku, navodi se u knjizi. Zločinac je repetirao je pušku i naredio civilima da odmah napuste podrum. Jedan za drugim, preplašeni civili izlazili su iz podruma. Nada je samo grlila svoju decu strepeći za njihov život.

Pretposlednja je bila Sava Pavić, starica od 62 godine koja je rekla: "Sad ću ja dijete, sad ću". U tom momentu zlikovac je potegao obarač i usmrtio nesrećnu staricu a tom prilikom je ranio i Milicu koja je bila odmah pored, skrivena u mraku. Kako je pala, Milica je  odmah povukla debeo jorgan preko sebe i ostala skrivena. Zločinac je najverovatnije nije primetio te je Milica samo pukom srećom ostala živa. U knjizi "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991/1992" navodi se "kako je Zoran Pavlović (17) ubijen udarcima sekirom po glavi dok je Zorici (15) glava bila razbijena tupom stranom sekire a usta puna stakla". Bilo je tragova mučenja, govorili su patolozi. I za Milojku i Nadu autori knjige navode kako su usmrćene tupim predmetom. Nadinog supruga Teodora Tošu Toškovića hrvatski vojnici odveli su iza kuće i tamo ga streljali. Po ulasku pripadnika JNA u Vukovar, 18. novembra 1991. odmah je u Kozaraskoj ulici pronađena grupa leševa. Radilo se o masovnoj likvidaciji a "Večernje Novosti" su o tome odmah sutradan informisale javnost. 

"Juče je na samom kraju Kozaračke ulice u Borovu Naselju kroz koji su oslobodioci već prošli, nađeno devet  izmasakriranih tela ljudi, starih uglavnom preko 60 godina. Oni su tako iskasapljeni da ih je u ovom trenutku nemoguće identifikovati. Reč je o svemu sudeći o  Srbima, ali je sasvim izvesno da je među ubijenima i jedan Hrvat..(..) Jedini greh tog čoveka, koji je kako saznajemo samo nekoliko sati pre smrti večerao kod svog komšije Srbina, bila je nedovoljna odanost vrhovništvu i što su mu sinovi umesto u Zbor Narodne Garde, gde su prisilno hteli da ih odvedi, kao dobrovoljci otišli u redove JNA." - stoji u tekstu objavljenom 19.11.1991. u Večernjim Novostima. 

U knjizi "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992" čiji su autori dr Smilja Avramov, Bojana Isaković i dr Milorad Ekmečić navodi se kako su u Kozarčkoj ulici tokom grupne likvidacije srpskih civila ubijeni supružnici Milosav (77) i Ilinka Bulajić (66). U Kozaračkoj ulici 16. novembra 1991. svirepo su ubijeni i Srbin Ilija Vuković i njega supruga Eugenija, inače Rusinka po nacionalnosti.

Na snimku koji su emitovale srpske televizije vidi se pripadnik JNA koji govori o svojim komšijama koje je prepoznao: "Ovo je Ilija Vuković, tu mu je kuća ova porušena, ova ovde...to je ovaj ovde što leži na stomaku, na leđima, to je njegova kuća..on je Srbin. Ova žena što leži ovde do njega, pored ove bake, to je žena od Ilije Vukovića..a ove dve žene ne znam, ne vidim ih po licu..znam za njih troje". U video snimku srpskih televizija o masakru u Kozaračkoj ulici govorio je i meštanin Srbin, koji je sticajem okolnosti preživeo pokolj hrvatskih snaga te dočekao pripadnike JNA. On je izjavio:

- Mi smo uspjeli tako što sam bio u svome podrumu do podne. I ja sam se pokazivao njima da me vide. Da znaju za nas..Znao sam da preti opasnost, došli su Mupovci, popunili sve kuće i sve nas opkolili i stim, nije mi bilo druge, znao sam da su Hrvati pobjegli u sklonište i pobegao sam kod Mile Prše (Hrvata) u sklonište da se ne bi sjetili gde sam.

Zbog zločina nad srpskim civilima u novembru 1991. tačnije zbog toga što su po kućama i skloništima pomenutih naselja zlostavljali i na kraju likvidirali civile srpske nacionalnosti prvostepenim presudama Vojnog suda u Beogradu broj I K-112/92 od 26. juna 1992. i I K-108/92 od 14. jula 1992. godine i drugostepenim Vrhovnog vojnog suda broj II K-259/92 od 29. decembra 1992. i II K- 260/92 od 24. novembra 1993. pravosnažno su osuđeni pripadnici ZNG iz vukovarskih prigradskih naselja Borovo naselje i Borovo Selo: Martin Sablić,  Zoran Šipoš, Nikola Ćibarić, Jure Marušić, Ante Vranjković, Bartol Domazet, Slavko Mađarević, Mirko Filković, Zdenko Štefančić, Mira Dunatov i Damir Sarađen, svi zbog krivičnog dela ratnog zločina protiv civilnog stanovništva. Međutim, 14. avgusta 1992. tokom razmene u Nemetinu, svi navedeni zločinci su pušteni na slobodu i danas slobodno šetaju, uživaju sva prava i privilegije a mnogi redovno gostuju po hrvatskim televizijama.

Žrtve rata od 01. do 18. novembra 1991. godine:

1.      Ćirić Predrag 1955 - Pre rata je bio zaposlen kao šef unutrašnjeg transporta "Borovo-Semperita", živeo je sa suprugom i dvoje dece u Borovu Naselju. Hrvatski vojnici su često upadali u njihov stan i vršili pretrese. 30. oktobra 1991. uveče, pripadnici hrvatske vojske Marko Filković "Kinez" iz Borova naselja, Zdenko Štefančić poznat kao "Plavi 5" iz Borova Sela i Mira Dunatov iz sela Nijemci, odveli su Predraga Ćirića na očigled supruge Mandice i njihove dece. U privatnom zatvoru picerije "Abazija" na Trpinjskoj cesti u Borovu Naselju, Predraga su surovo tukli, lomili prste, pretili, rezali su ga nožem, lomili prste i kosti, gasili cigarete po telu. Ubijen je 2.11.1991. a identifikovan je 2017. godine.

2.      Bolić Ljubomir 1937 - brutalno mučen pa ubijen 10.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Nasilno je izveden iz skloništa iz zgrade C12/1 te odveden u zgradu, štab ZNG gde je zlostavljan i mučen a nakon tortura i okrutno ubijen, tačnije streljan.

3.      Rajko Nunić 1940 – ubijen 13.11.1991. od pripadnika ZNG zajedno sa Petrom Grubišićem (okolnosti videti ispod)

4.      Grubišić Petar           1934 -  Penzioner, civil, izveden iz skloništa i odveden u mučilište gde je brutalno mučen i ispitivan. Ubijen je 13.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Marko            Filković, kao zapovednik ZNG i Damir Sarađen, kao zapovednik vojne policije su iz skloništa "Komerc" u Borovo naselju izveli Rajka Nunića i Petra Grubišića i priveli ih u podrumske prostorije štaba Zbora narodne garde pri čemu je Filković sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde učestvovao u fizičkom zlostavljanju ovih civila, a zatim je iste noći sa još dvojicom pripadnika vojne policije ove civile odvezao vozilom do obale Dunava, gde ih je iz vatrenog oružja likvidirao, a potom su njihove leševe bacili u Dunav.

5.      Oreščanin Milka 1911 – penzionerka, teško pokretna sa polomljenim kukom, živela u Ulici Otokara Keršovanija br. 59 a svirepo ubijena sa suprugom 11.11 1991. od strane naoružanih hrvatskih vojnika - pripadnika Vojne policije i Zbora Narodne Garde. Ubijeni su u skloništu u Olajnici gde su se skrivali i njen suprug

6.      Oreščanin Mirko  1913 – srčani bolesnik, ubijen u skloništu u Olajnici kada je hrvatski vojnik u njega ispalio čitav šaržer metaka. Mirko je ubijen zato što je tražio parče hleba na šta mu je odgovoreno da "ovdje nema hleba nego kruha".

7.      Grbić Boško   1941 - civil, brutalno mučen pa ubijen 13.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske među kojima su prepoznati Zdenko Štefančić, Mira Dunatov, Višnja Kamenski. Mira Dunatov je sa trojicom pripadnika Zbora narodne garde iz skloništa "BZ" u Borovu Naselju izvela Boška Grbića, a potom ovog privela u podrumske prostorije S 10/2 u istom mestu, gde je Grbić zlostavljan i prebijan da bi potom bio odveden u dečiji vrtić u Borovu naselju, gde je iz vatrenog oružja usmrćen.

8.      Jakovljević Tomislav 1928 - civil, invalid. Izveden je iz skloništa od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske. Brutalno mučen pa ubijen 15.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske ispred vrtića u Borovom Naselju. I njegova supruga streljana je dva dana kasnije na železničkoj stanici u Vukovaru.

9.      Jakovljević Vida 1924 – supruga Tomislava Jakovljevića, penzionerka, uhapšena pa streljana na železničkoj stanici 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Dan pre toga ubijen joj je suprug Tomislav. Martin Sabljić je naredio je svom pomoćniku Ćibariću da nju i Anu Lukić, Hrvaticu udatu za Srbina, izvede iz skloništa "Nova obućara" i ubije ih, što je ovaj i učinio. Uperio je automatsku pušku prema njima i ispalio rafal od oko 8 metaka, od čega su one pale i odmah izdahnule. Njeno telo pronašli su pripadnici JNA a sin je više puta svedočio u javnosti o strašnom zločinu nad svojim roditeljima

10.  Lukić Ana 1944 - Hrvatica udata za Srbina, brutalno mučena, višestruko silovana pa streljana na železničkoj stanici zajedno sa Vidom Jakovljević 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Nakon što je Martin Sabljić kod Lukić Ane, pretresajući pronašao vojničku knjižicu njenog supruga i tri sina, naredio je svom pomoćniku Ćibariću da nju i Jakovljević Vidu izvede iz skloništa "Nova obućara" i ubije ih, što je ovaj i učinio. Uperio je automatsku pušku prema njima i ispalio rafal od oko 8 metaka, od čega su one pale i odmah izdahnule.

11.  Kovačević Tihomir 1950 - živeo u ulici Nikole Demonje odakle se premestio u skloništu Borovo Komerca gde je radio u kuhinji. Dana 01.11.1991. godine oko 13h odveden je od strane hrvatskih vojnika na saslušanje. Posmrtni ostaci Tihomira Kovačevića eshumirani su iz masovne grobnice na Novom groblju u Vukovaru.

12.  Lukić Konstantin 1940 - civil, odveden iz skloništa, mučen pa ubijen 17.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Bio je sa suprugom u skloništu Nova obućara. U noći 17/18. 11. 1991. godine je odveden a posmrtni ostaci su eshumirani iz masovne grobnice na Novom groblju u Vukovaru, pod br. NN

13.  Andrić Stana 1928 - penzionerka, živela je sa suprugom i sinom u Borovu Naselju u Unskoj ulici odakle je 16.11.1991. odvedena je od grupe naoružanih ljudi u nepoznato. Vodi se kao nestalo lice.

14.  Bulajić Ilinka 1925 - Penzionerka, ubijena sa suprugom u svojoj porodičnoj kući u Kozaračkoj ulici u periodu između 16. i 18.11.1991. u Vukovaru od strane hrvatskih snaga tokom grupnih likvidacija i njen suprug

15.  Bujalić Milosav 1914 – takođe ubijen u svojoj porodičnoj kući u Kozaračkoj ulici u periodu između 16. i 18.11.1991. u Vukovaru od strane hrvatskih snaga

16.  Crevar Nikola 1955 – ubijen od ZNG 04.11.1991. na području Vukovara. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata

17.  Čečevac Goran 1990 - star godinu ipo dana, ubijen 16.11.1991. sa roditeljima i još troje komšija u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga. Svi su usmrćeni hicima iz vatrenog oružja

18.  Čečavac Slađana 1972 – ubijena sa suprugom Miroslavom i sinom Goranom u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga

19.  Čečavac Miroslav 1966- ubijen sa suprugom Slađanom i sinom Goranom u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga. Miroslavov brat se borio u srpskoj vojci i porodica Čečavac je zato ostala u svojoj kući da dočeka pripadnike JNA.

20.  Inić Ratko 1952 civil, brutalno mučen pa ubijen sa suprugom Milenom i duševno bolesnim sinom Markom 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Po dogovoru sa komandantom skloništa Sabljićem, Zoran Šipoš je sa 4-5 gardista i svojom suprugom Jasnom u skloništu "Nova obućara" izveo nekoliko civila među kojima i tročlanu porodicu Inić koje su nakon mučenja okrutno masakrirali. (1952-1991).

21.  Milena Inić 1949 – supruga Ratka Inića, ubijena sa suprugom 16.11.1991. od ZNG

22.  Marko Inić 1975 – sin Ratka Inića. dijabetičar, duševno bolestan, ubijen 16.11.1991. od ZNG

23.  Mandić Božana 1971 - ubijena 02.11.1991. u Borovom Selu od strane pripadnika hrvatske vojske

24.  Manojlović Nikola 1938 - ubijen od pripadnika hrvatske vojske - Zbora Narodne Garde 05.11.1991. u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Hrvatski vojnici su ga zarobili i odveli u vrtić "Sunce" gde su ga nakon mučenja likvidirali. Telo je nakon toga bačeno u Dunav a reka je posmrtne ostatkve dovela do Novog Sada.

25.  Manojlović Danica 1953 – supruga Nikole Manojlovića, ubijena nešto ranije ispred vlastite kuće u Vukovaru u ulici Ive Lole Ribara br. 68 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.

26.  Markov Jovan        1933 - penzioner, živeo u naselju Lužac, civil, odveden iz skloništa od pripadnika hrvatske vojske i ubijen 17.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske.

27.  Marković Ljubomir 1935 - Penzioner, živeo je sa suprugom u Velebitskoj ulici u Borovu Naselju. Sa porodicom i komšijama skrivao se u podrumu u Bosutskoj ulici br. 12 odakle su ga 08.11.1991. trojica hrvatskih vojnika nasilno odvela na informativni razgovor sa kojeg se nikada nije vratio. Od tada se vodi kao nestalo lice.

28.  Milošević Milić Branimir 1981 - svirepo ubijen 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje br. 72 u Borovu Naselju gde se privremeno sakrio sa majkom Ilinkom kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubijeni su od pripadnika ZNG pucnjavom iz neposredne blizine, tela su bila izrešetana mecima a Branimir je usmrćen sa dva projektila, imao je ulaznu i izlaznu ranu od metka na glavi.

29.  Milošević Ilinka 1959 - svirepo ubijena 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje br. 72 u Borovu Naselju zajedno sa svojim desetogodišnjim sinom gde su se privremeno sakrili kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubijeni su od pripadnika ZNG pucnjavom iz neposredne blizine.

30.  Novaković Ana 1950 - Srpkinja rodom iz Đakova. Svirepo ubijena 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju gde se privremeno sakrila kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Te noći, pripadnici ZNG, upali su u ovu kuću pod brojem 72. i iz vatrenog oružja usmrtili šestoro civila koji su se skrivali u podrumu, među kojima je i Ana. Njihova tela izvučena su nakon ulaska pripadnika JNA.

31.  Pavić Radoslav 1966 - svirepo ubijen sa majkom 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim i hladnim oružjem masakrirali u dvorištu. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar.

32.  Pavić Savka 1929 - Penzionerka, svirepo ubijena sa sinom 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Samo je Savka ubijena u podrumu. Psovajući joj četničku majku, hrvatski vojnik joj je naredio da napusti podrum. S obzirom da se teže i sporije kretala odgovorila je: “Sad ću ja dete”, nakon čega ju je zenga usmrtio hicem iz puške. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar.

33.  Pavlović Miholjka 1925 - Penzionerka, svirepo ubijena sa ćerkom i dvoje unučadi 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Prema nalazima patologa, Miholjka je usmrćena udarcima tupim predmetom u glavu. Imala je brojne podlive i povrede po telu.

34.  Pavlović Nada            1954 - ubijena sa suprugom, majkom i dvoje dece 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ubili u dvorištu. Svi su ubijeni                      

35.  Pavlović Zoran 1975 - Učenik, svirepo ubijen sa majkom i sestrom 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih ubili u dvorištu. (Prema drugim informacijama, navodi se da je Zoran preživeo ovaj zločin a da je ubijen njegov polubrat Željko Cvetković, star 18 godina, inače Nadin sin iz prvog braka).

36.  Pavlović Zorica 1976 - ubijena sa majkom i bratom 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih ubili  u dvorištu. Svi su ubijeni na krajnje monstruozan način za šta postoji obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu.

37.  Sireta Simo 1936 - penzioner, nasilno izveden iz svog stana u noći 01.11.1991. od strane pripadnika hrvatske policije i oružanih formacija te odveden na nepoznatu lokaciju gde je mučen pa likvidiran.

38.  Stanković Ranko 1934 - živeo je sa suprugom i troje dece u Borovom Naselju. Skrivao se u podrumu svoje porodične kuće odakle je 06.11.1991. nasilno odveden od pripadnika hrvatske vojske.

39.  Tošković Teodor Tošo 1950 - ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih poubijali u dvorištu. Teodora su odveli na njivu iza kuće i tamo ga streljali.

40.  Trajković Velimir 1930 - Penzioner, ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih poubijali u dvorištu. Tela su pronađena po ulasku pripadnika JNA. Masakr je preživela jedino Velimirova supruga Milica koja se dva dana skrivala u podrumu i koja je kasnije svedočila o zločinu hrvatskih snaga. 1992")     

41.  Travaš Milan 1944- ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih poubijali u dvorištu. Tela su pronađena po ulasku pripadnika JNA. Prema nekim informacijama Milan je bio i pripadnik JNA koji se skrivao zajedno sa ovim srpskim porodicama.

42.  Grujić Darinka 1942 - Aktivista Crvenog krsta, pre rata radila je u Borovu kao referent u službi Planiranja. U drugoj polovini oktobra 1991. godine, Darinka Grujić je bila smenjena sa mesta predsednika CK Borova naselja, zbog svoje srpske nacionalnosti. Na dan 25. oktobra 1991. godine je uhapšena od strane hrvatske vojske i policije nakon čega je odvedena u sklonište Borovo komerca. Noću su je vodili na saslušanja gde je psihički zlostavljana. 1. novembra 1991. godine u popodnevnim časovima Darinka Grujić je zajedno sa još dva muškarca bila izvedena iz skloništa Borovo komerca do picerije „Abazija“, gde je bio smešten štab Ivana Kapulara. Po naređenju Marka Babića, komandanta ZNG za Trpinjsku cestu u Borovu naselju, ona je razdvojena od tih muškaraca. Osobe koje su odvele Darinku Grijić iz Borovo komerca bili su Ivan Kapular, „Đidra“ i „Bosanac“. Tako je svedočio Kovačić, na Vojnom sudu u Beogradu, nakon rata. Njeni posmrtni ostaci do danas nisu pronađeni.

43.  Vejić Ljubomir 1960 - rodom iz Borovog Sela. Zarobljen je i ubijen 16.11.1991 od pripadnika hrvatskih snaga na području Vukovara. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata

44.  Vidaković Đorđe 1978 – dete sa intelektualnim oštećenjem, ubijen, preminuo 01.11.1991. u vukovarskom naselju Lužac. Porodica je tokom rata izbegla u Srbiju.

45.  Vladisavljević Svetislav 1957 - sa porodicom je živeo u Vukovaru. U avgustu 1991. godine je ranjen od strane hrvatske vojske nakon čega je prevezen u bolnicu u Vukovaru odakle je 02.11.1991. godine izveden od strane naoružanih hrvatskih vojnika, pripadnika ZNG i odveden u nepoznato. Prema podacima udruženja žrtava, izvesni Uskoković ga je odveo u zgradu “Borovo Komerca” i od tada više nije viđen. I danas se vodi kao nestalo lice.

46.  Vuković Evgenija 1950 - Rusinka po nacionalnosti, ubijena sa suprugom Ilijom (Srbinom) 16.11.1991. u podrumu svoje porodične kuće u Kozaračkoj ulici u Borovu Naselju, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga od strane naoružanih pripanika ZNG. Prema rečima preživelih Srba, naoružani hrvatski paravojnici su tada išli od kuće do kuće i vršili likvidacije srpskog stanovništvom.

47.  Vuković Ilija 1942 – Srbin, civil, ubijen sa suprugom Evgenijom 16.11.1991. u podrumu svoje porodične kuće u Kozaračkoj ulici u Borovu Naselju, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga od strane naoružanih pripanika ZNG.

48.  Živković Jovan - Civil, živeo u Vukovaru, ubijen u svojoj kući 17.11.1991 u Borovu Naselju od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske. Sabljić Martin, kao zapovednik straže skloništa "Nova obućara" naredio je izvođene 11 civila, koji su potom streljani. Među njima je bio i Jovan.

49.  Žunić Nedeljko 1959 - rodom iz Bršadina, ubijen 13.11.1991. na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.

50.  Babić Milorad 1958 - Završio je osnovnu i srednju trgovačku školu u Borovu. Radio je kao otpremač robe u skladištu „Borova“. Bio je oženjen suprugom Jelkom sa kojom je imao dve kćeri, koje su imale devet i šest godina kad im je otac ubijen. Milorad je ubijen 2. novembra 1991. Borovu od strane naoružanih pripadnika hrvatskih snaga. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba reč je o civilnoj žrtvi rata.

51.  Pantić Jovan 1936 - ubijen u svojoj kući 13.11.1991 u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.

52.  Tolić Marko 1932 - Penzioner, rodom iz Slavonskog Broda, ubijen, poginuo 13.11.1991 u Borovom Selu

53.  Čančarević Nikola 1921 – penzioner, ubijen u svojoj porodičnoj kući tokom meseca novembra 1991. na području Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga

54.  Drozdek Stjepan 1930 – penzioner, Hrvat, prisilno nestao iz vukovarske bolnice 4. novembra 1991. godine. (Veritas: spisak žrtava)

55.  F.Anđelka 1945 - Rusinka po nacionalnosti, iz Berkasova u Srbiji, prisilno nestala u novembru 1991. u Vukovaru

56.  Gabrić Dragica 1914 - vodila se kao nestalo lice, po nekim informacijama usmrćena je bombom u svojoj porodičnoj kući početkom novembra 1991. u mestu Bogdanovci

57.  Hancko Slobodanka 1946 -  ubijena / nestala 14. novembra 1991. na području Vukovara na području pod kontrolom hrvatskih snaga

58.  Jagić Ivan 1940 - Hrvat po nacionalnosti, ugledni lekar, živeo je u naselju Čvorkovac a 16. novembra 1991. u večernjim satima u njegovu kuću upadaju naoružani hrvatski vojnici, pripadnici ZNG, koji ga prvobitno saslušavaju, a potom i likvidiraju. Dugo se vodio kao nestalo lice.

59.  Kovač Jovan 1924 - Rodom iz Bačke Palanke, ubijen u porodičnoj kući u novembra 1991. u Vukovaru

60.  Malecki Stevo - Civil, živeo u Vukovaru. Dana 13. novembra 1991. pripadnik ZNG je ubio Malecki Stevu iz automatskog oružja rafalom od 5 metaka u predelu grudi, kod autobuske stanice u blizini Kudeljare, u Borovu naselju, nakon čega je Malecki odmah izdahnuo.

61.  Milinković Milica 1920 - penzionerka, prisilno nestala 17. ili 18. novembra 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga          

62.  Nakić Alfirević Marko  1931 - Penzioner, živeo u mestu Svinjarevci, u današnjoj ulici Bana Josipa Jelačića 23. Prisilno je nestao početkom novembra 1991. godine

63.  Tešić Milodrag 1939 - Ubijen, smrtno stradao u novembru 1991. godine na području Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga

64.  Vezmar Milan 1930 - Penzioner, civil, ubijen 5. novembra 1991. od strane naoružanih hrvatskih vojnika, pripadnika ZNG koji su došli u kuću Vezmara oko 2 časa posle ponoći, izveli ga iz skloništa koje se nalazilo u zgradama "BZ" u blizini osnovne škole "Ivan Goran Kovačić", zajedno sa komšijom Miloradom Zorićem. Odveli su ih u podrum solitera S10/2 u Borovu Naselju, gde su Zorić i Vezmar bili ispitivani i teško zlostavljani. Odvedeni su u dvorište dečijeg vrtića u Borovu Naselju gde su i likvidirani iz pištolja.

65.  Zorić Milorad            1934 - Civil, živeo sa porodicom u Vukovaru. Dana 5. novembra 1991. hrvatski vojnici, pripadnici ZNG su oko 2 časa posle ponoći, izveli iz skloništa koje se nalazilo u zgradama "BZ" u blizini osnovne škole "Ivan Goran Kovačić", srpske civile: Milorada Zorića i Milana Vezmara. Odveli su ih u podrum solitera S10/2 u Borovu Naselju, gde su Zorić i Vezmar bili ispitivani i teško zlostavljani. Odvedeni su u dvorište dečijeg vrtića u Borovu Naselju gde su i likvidirani iz pištolja.

66.  Višić Branko 1957 – civil, ubijen u svojoj porodičnoj kući početkom novembra 1991. u Bogdanovcima

67.  Vračarić Milica 1924 - penzionerka, majka proslavljenog sportiste Živojina Vračarića, na poziv komšija Hrvata sklonila se sa suprugom Dragoljubom u sklonište Borovo-komerca. Dragoljub i Milica Vračarić su došli 15. novembra 1991. i tu prvu noć su proveli mirno, niko ih nije dirao. Sutradan su Vračariće i njihove komšije legitimisali pripadnici ZNG. Vračarići su odvedeni u drugu prostoriju skloništa gde je Dragoljub upitan gde mu je sin. Oduzet im je sav novac a hrvatski vojnik N.Č. ih je izbacio van auta, repetirao automarsku pušku i ispalio rafal metaka u njih. Milica Vračarić je ostala na mestu mrtva, a Dragoljub je bio teško ranjen, i pao na zemlju. Uspeo je da se pribere i krenuo ka svojoj kući. Tu je naišao na vojnike JNA, koji su ga je hitno prebacili u bolnicu u Srbiju.