VUKOVAR: DONOSIMO POPIS UBIJENIH SRPSKIH CIVILA I ŽRTAVA RATNOG ZLOČINA

Na području Vukovara, tokom poslednjeg rata stradalo je preko četiri stotine Srba, od čega je najmanje 251-a osoba identifikovana kao civil i žrtva ratnog zločina. Ovi podaci dobijeni su na osnovu više izvora, prvenstveno spiska žrtava koji je objavio DIC VERITAS, potom spiska žrtava koji je objavio centar Documenta iz Zagreba, a korišćeni su i podaci Fonda za humanitarno pravo i lista Nacional.hr. Postoji

mogućnost da su pojedina imena srpskih žrtava izostavljena, te bi analizom crkvenih podataka svakog vukovarskog naselja zasigurno došli do preciznijih i potpunijih podataka o srpskim žrtvama.

Važno je napomenuti da svaka žrtva ima svoju fotografiju a ovde su ponuđene samo one koje su bile dostupne u korišćenim publikacijama. Porodice žrtava već godinama istrajavaju u borbi da ovim nevinim stradalnicima podignu prikladno spomen obeležje. Stoga pozivamo vlasti Šida i Apatina u Srbiji da u nekom od ovih gradova bude izgrađeno jedinstveno spomen obeležje gde bi bila uklesana imena svih naših stradalnika čija su imena ponuđena u ovoj publikaciji. Pozivamo i sve da odaberu jedan dan u godini kada bi se obeležavala vukovarska tragedija.

Na osnovu različitih kriterijuma, bilans stradanja Srba u Vukovaru biće predstavljen na sledeći način. Posmatrajući polnu strukturu žrtava kao ključnu determinantu uočavamo da je među stradalnicima bilo 188 muškaraca i 63 žene.

Podaci pokazuju kako je 50-oro Srba ubijeno i nestalo pre početka same bitke za Vukovar (do 14. septembra 1991). Oni su tokom proleća i leta 1991. odvođeni iz svojih kuća i sa radnih mesta, presretani su na ulicama i trgovima od strane pripadnika Zbora Narodne Garde i odvođeni na tzv. informativne razgovore sa kojih se mnogi nisu vratili. Ubijani su u logorima a tela mnogih izbacio je Dunav, dok se određeni broj lica i dalje vode kao nestali.

Najveći broj žrtava ubijen je tokom trajanja borbenih dejsava (od 14.09. do 18.11.1991. godine), i to najviše u novembru mesecu kada je pobeda JNA bila očigledna. Pripadnici ZNG ubijali su srpske civile u njihovim kućama, po podrumima i u dvorištima, kakav je slučaj npr. sa

masakrima počinjenim u Kozaračkoj ulici i Ulici Nikole Demonje gde su žrtve zatirane sekirama ili ubijene automatskim oružjem samo zbog nacionalne pripadnosti ili u znak odmazde zbog vojnog poraza hrvatskih formacija. Civili su odvođeni u logore, mučeni su i ispitivani pa streljani, a tela petnaest civila pronađena su dvorištu Dečijeg vrtića u Borovu Naselju. Mnoga tela pronađena su u Dunavu ili na njegovoj obali, zatim u masovnim i pojedinačnim grobnicama otkopanim nakon završetka borbenih dejstava.

Analiza je evidentirala i stradanje dvadeset i pet lica čija se smrt desila nakon završetka borbenih dejstava. Najveći broj je poginuo od mina i drugih eksplozivnih sredstava koje je hrvatska vojska planski postavljala pred srpske kuće i pred druge objekte za šta su određene osobe procesuirane pred Vojnim sudom u Beogradu. Druga lica stradala u tom periodu su zapravo podlegla povredama ili su preminula od posledica ratne torture kojima su bili izloženi pre i tokom borbi u Vukovaru a u ovu cifru su takođe ubrojana i lica nastradala nesrećnim slučajem.

"Ko i zašto prećutkuje naše žrtve, ko skriva da su prve žrtve u Vukovaru bili Srbi? Kome ne odgovara istina da je prvi egzodus Srba započeo još u maju 1991. godine kada je počelo etničko čišćenje Istočne Slavonije a 20 000 Srba i nehrvata je ostalo bez krova nad glavom? Zašto se samo govori o događajima sa samog kraja rata, dok se zločini nad Srbima iz 1991. godine vešto skrivaju? I Vukovarski Srbi trebaju da obeležavaju svoje stradanje, svoj egzodus, svoju patnju na državnom nivou uz prisustvo najviših predstavnika vlasti Republike Srbije baš kao što obeležavaju i naši sunarodnici prognani tokom zločinačke Oluje" - sa pravom se već godinama pitaju i konstatuju Srbi iz Vukovara i Istočne Slavonije. Oni su danas rasuti po svuda svetu - od Italije, Nemačke, Francuske, preko Skandinavije pa sve do Kanade, Amerike i daleke Australije. Neki su se vratili u svoj rodni Vukovar gde i danas žive u obnovljenim i neobnovljenim kućama. Ipak, pozamašan broj prognanih Slavonaca pronašao je novi dom u Sremu i Bačkoj - Šidu, Apatinu, Baču, Sremskim Karlovcima i drugim mestima na severu Srbije. Vukovarski Srbi ne žele da veruju da je insistiranje samo na stradanje Srba tokom 1995. godine kao i istovremeno ignorisanje masovnog stradanja našeg naroda tokom 1991. godine, zapravo dogovor između vlasti Srbije i Hrvatske kako se često spekuliše.

Nikome nije jasno zašto se ćuti o Vukovaru, Osijeku, Vinkovcima i paklu koji je zadesio ovdašnje srpsko stanovništvo. Svaka kvalitetna analiza i diskurs, logično je, uvek počinju od početka. Pa tako i priču o stradanju Srba u Hrvatskoj treba početi od samog početka a to je 1991. godina! Iako su ubistva Srba registrovana još tokom 1990. godine, pravi udar na temelje Jugoslavije započeo je baš u Vukovaru i Istočnoj Slavoniji a srpski narod podneo je najveći teret hrvatske želje za odcepljenjem i stvaranjem "čiste države".

Vukovarski Srbi smatraju da omladina i u Srbiji i u Hrvatskoj ima pravo da zna kako su prve žrtve krvavog građanskog rata upravo bili Srbi, i kako je rat, egzodus i pakao započeo još u proleće 1991. godine a da se u avgustu 1995. samo završila celokupna faza etničkog čišćenja koju je započeo i realizovao Tuđmanov režim. Mlade generacije Hrvata i danas veruju da je rat u Vukovaru počeo 18. novembra 1991. ali to ne treba da nas čudi budući da se hrvatskoj deci još u najranijem periodu detinjstva putem obrazovnih institucija prezentuju takvi netačni i nepotpuni normativi čime se etnički jaz još više širi. Mladima se umesto činjenica i istine serviraju laži i propaganda te ne treba čuditi što su u Hrvatskoj danas glavni akteri incidenata i zločina iz mržnje usmerenih prema nacionalnim manjinama upravo - mladi !

Mladi Hrvati (a nažalost i Srbi) nemaju prilike čuti od svojih profesora i nastavnika da je pre 18. novembra 1991. pobijeno preko dve stotine srpskih civila, od tek rođene dece do starica u desetoj deceniji života. Oni ne znaju da je pre ulaska pripadnika JNA u Vukovar, šest ipo meseci vršen užasan teror nad građanima srpske nacionalnosti, da su postojali logori, da su vršena silovanja, masovne egzekucije i likvidacije. Nemaju prilike saznati kako je samo u proleće i leto 1991. pre početka bilo kakvih ratnih operacija likvidirano 43-oje nenaoružanih srpskih civila koji su bacani u Dunav, te prebijani do smrti.

Znaju mladi u Hrvatskoj za stradanje hrvatskih vojnika na Ovčari ali ne znaju za pobijene srpske porodice Čečavac i Pavlović koji su likvidirani u svojim kućama vatrenim i hladnim oružjem u Ulici Nikole Demonje u Borovom Naselju. Ne znaju za imena jednogodišnjeg Gorana Čečavca, desetogodišnjeg Branimira Miloševića, te petnaestogodšnje Zorice i njenog godinu dana starijeg brata Zorana Pavlovića koje su pripadnici hrvatske vojske mučki poubijali u njihovim kućama sa roditeljima samo zato što su bili Srbi. Znaju mladi Hrvati za "zapovednika Blagu Zadru" i druge hrvatske vojnike izginule po rovovima i u borbama, ali ne znaju za imena zarobljenih pa masakriranih srpskih civila u vrtiću u Borovom Naselju ili za desetoro poklanih staraca u Kozaračkoj ulici. Znaju za imena raznih Hrvatica koje su pucale iz snajpera te su nagrađene ordenjem, ali ne znaju za ime Ane Lukić Maljevac, Hrvatice iz Vukovara koju su višestruko silovali pa streljali hrvatski vojnici zato što je bila udata za Srbina. Svi znaju i za ime Tomislava Merčepa kojeg veliki broj Hrvata slavi kao heroja iako je osuđen za najteže ratne zločine nad srpskim civilima. Sa druge strane, ne zna se za ime Siniše i Darka Fota, braće iz Vukovara, koji su iako Hrvati po nacionalnosti, stali u odbranu komšija Srba, štitili civile zbog čega su trpeli pritiske, pa čak i logorska mučenja a Siniša je i ubijen od hrvatske vojske.

Veoma je važno podići svest o potrebi sećanja na stravične zločine u Vukovaru gde su ljudi, civili - žene, starci i deca odvođeni iz svojih kuća - mučeni, zlostavljani, silovani i streljani samo zato što su bili drugačije verske i nacionalne pripadnosti.

Rat u Vukovaru započeo je 1. maja 1991. kada je Hrvat Mijo Geleničar, iz nacionalističkih pobuda sa nekoliko hitaca usmrtio starca Stevana Inića (65) koji je sa jugoslovenskom zastavom pošao da proslavi 1. maj - veliki jugoslovenski praznik. Već narednog grupa naoružanih hrvatskih policajaca, napala je Borovo Selo sa ciljem da izazovu sukobe i zaplaše srpsko civilno stanovništvo.

Prva žrtva u samom gradu bio je civil Jovan Jakovljević koji je sa nekoliko hitaca ubijen pred svojom kućom i pred porodicom samo zato što je bio Srbin. Reč je o civilu, vrlo uglednom i poštenom čoveku. Tada počinju masovna ubistva, likvidacije i zlostavljanja.

Tokom ratne 1991. na području Vukovara je ubijeno i nestalo oko 400 građana srpske nacionalnosti, među kojima i veliki broj žena, staraca i dece. Na području čitave Istočne Slavonije ubijeno je oko 2200 Srba, od čega su više od polovine bili civili: žene, stari, nemoćni, deca...Najmlađa registrovana žrtva je imala godinu ipo dana, dok je najstarija imala 93 godine. Posmrtni ostaci mnogih civila do danas nisu pronađeni. Zbog istine, pravde i budućnosti dužni smo podići spomen obeležje ubijenim Vukovarskim Srbima! Ako taj spomenik nije moguće podići u Vukovaru, onda je tako nešto neophodno učiniti u Šidu ili nekom drugom gradu u Srbiji. Upravo pred tim memorijalom trebalo bi se svake godine (možda baš u maju mesecu kada je započeo egzodus) državnom komemoracijom i uz prisustvo najviših predstavnika vlasti i običnih građana obeležavati stradanje i egzodus Srba iz Vukovara i Istočne Slavonije, događaj kojim je i počeo raspad bivše SFRJ. Događaj kojim je režim Franje Tuđmana nasilno proterao hiljade ljudi iz njihovih domova, te doneo tako smrt, patnju i razaranje. Ti događaji su imali dalekosežne posledice a režim Franje Tuđmana doneo je na taj način zlo i vlastitom narodu.

Trebaju mladi Srbi učiti svoju istoriju i znati za imena svih srpskih žrtava - od Stevana Inića i Jovana Jakovljevića - prvih žrtava u gradu, do Anđe Akik (86), Goluba Marčete (83) i njegove supruge Milice Marčete (64) koji su streljani pa zapaljeni u Borovom Naselju. Trebaju pamtiti ime Mladena Mrkića koji je kidnapovan nakon izlaska iz samoposluge, te invalida Branka Sučevića koji je ubijen u leto 1991. u svojoj kući, kao i imena Boška Bogdanovića, Obrada Drače, Zorana Filipovića, Slavka Miodraga, Branka Mirjanića, Zdravka Dadića, Ljubomira Nikolića, Steve Roknića, Slobodana Vučkovića, Milorada Đekića, Željka Paića koji su nakon mučenja ubijeni pa bačeni u Dunav. Trebamo svi na taj način dostojanstveno odati počast bračnim parovima Milosavu i Ilinki Bulajić, Iliji i Evgeniji Vuković koji su ubijeni tokom likvidacija u Kozaračkoj ulici, i sa pijetetom spominjati porodicu Pavlović - Nadu, Milojku, Zorana (17), Zoricu (15), Radislavu i njegovu majke Savku Pavić, te Milana Travaša i Teodora Toškovića koji su ubijeni, uglavnom sekirom i hladnim oružjem u Ulici Nikole Demonje. Kao što pamtimo stradanje dece na Petrovačkoj cesti, trebamo sa istim pijetetom pominjati i Miroslava Čečavca (25), njegovu suprugu Slađanu (20) i sina im Gorana, starog godinu dana, koji su ubijeni u svojoj porodičnoj kući samo jer su bili Srbi zajedno sa komšijama Ilinkom Milošević, njenim sinom Branimirom (10) i Anom Novaković. Ne treba zaboraviti ni imena učiteljice Dragice Okovački ubijene u Bršadinu, trogodišnjeg Aleksandra Jagodića iz Bača, Sime Sirete ubijenog u okrilju noći, Darinke Grujić - aktivistkinje Crvenog krsta koja je mučena i ubijena u logoru a čiji posmrtni ostaci još nisu pronađeni, zatim Milene Inić, Ratka Inića, i njegovog maloletnog šesnaestogodišnjeg sina Marka, koji je bio dijabetičar i duševni bolesnik. U našim sećanjima trebaju ostati upamćena i imena penzionerke Milice Vračarić, inače majke proslavljenog jugoslovenskog odbojkaškog reprezentativca Živojina Vračarića koja je streljana na železničkoj stanici, zatim bračnog para Vide i Tomislava Jakovljevića koji su mučeni pa ubijeni, supružnika Mirka (78) i Milke Oreščanin (80) koji su ubijeni u skloništu u Olajnici, Steve Maleckog, Ivana Jagića, Jove Pantića, Ilije i Jelice Vorkapić, Stojana i Vukosave Lalić, Vuke i Ive Orušića, Nikole i Danice Manojlović, Milana Žegarca - novinara „Večernjih Novosti“, Predraga Ćirića, Save Damjanovića, Jasminke Dokić, Stevke Novaković, Nade Samardžije, dečaka Borislava Kneževića, Radojke Lukić, Đure Mutića - ubijenog srpskog povratnika, Sime Ponjevića, Save Bingulca, Boje Perić, Vesne Radeke, Dušana Đurića, Predraga Rakića, istaknutog doktora Adama Seferagića, Grozdane Ursić, Bogdana Stupara i drugih.

SPOMEN SOBA KAO TRAJNI MEMORIJAL

Srpske žrtve nisu žrtve drugog reda, te zaslužuju jednaku pažnju, pijetet i tretman kakav imaju i hrvatske žrtve. Ako to već nije moguće uraditi u Vukovaru, onda bi u Šidu kao gradu u kojem je najveći broj prognanih Srba pronašao trajno prebivalište, trebalo otvoriti spomen sobu gde bi bile postavljene fotografije svih navedenih civila i žrtava rata.

Spomen sobe predstavljaju trajne memorijale i večna svedočanstva o herojstvu i postojanju ljudi čiji su životi brutalno ugašeni tokom ratnog vihora. Osim fotografija žrtava, u taj muzej sećanja bilo bi poželjno postaviti i fotografije porušenih pravoslavnih crkava, oštećenih kuća i objekata, ispovesti logoraša i žrtava zlostavljanja..sve to bi pomoglo da se od zaborava otrgne jedan strašan ali i veoma važan segment naše istorije. Na taj način svako bi mogao da se upozna sa pravim činjenicama i uzrocima rata a mlađi naraštaji bi učili zašto sukobe treba sprečavati i rešavati mirnim putem. To bi bio idealan korak ka mirnijoj i sigurnijoj budućnosti sa porukom da se takvi zločini više nikada i nikome ne ponove.

Primera radi, u Republici Srpskoj svaka opština ima svoju spomen sobu gde su postavljene fotografije nedužnih žrtava rata. Na taj način se neguje i čuva sećanje na sve one ubijene civile ali one heroje koji su položili vlastite živote za mir i slobodu.

Kultura sećanja je važan deo tradacije svakog naroda jer onaj narod koji zaboravi svoju prošlost nema pravo ni na budućnost.

Ime, prezime i okolnost stradanja žrtve

Fotografija žrtve

1. Akik Anđa /86/

Penzionerka – teško pokretna starica. Svirepo ubijena 11. oktobra 1991. zajedno sa ćerkom i zetom u svojoj porodičnoj kući u Borovom Naselju. Osumnjičeni za zločin su pripadnici hrvatske vojske: Nikolašević, Leko, Vulčik, Mlikotić, Milanović koji su tog dana oko 18 časova, došli u dom porodice Marčeta, te su ih svo troj nakon ispitivanja, pretukli i zlostavljali a potom mučki ubili. Njihova tela su zamotali u tepih pa bacili u podrum gde su se svo troje inače prethodno skrivali. Kuću su zapalili a narednog dana su ponovo došli i stavili tela troje ubijenih u najlonske vreće i uz njih stavili i njihove lične karte te ih preneli u masovnu grobnicu na stadionu "Sloge " u Vukovaru.

Pronađeni su nakon ulaska JNA u Vukovar i odnešeni na Komunalac gde je obdukciju izvršio dr Zoran Stanković. Nakon toga su sahranjeni u Vukovaru, odakle su 1993. ekshumirani i sahranjeni na groblju u Borovom Selu. (1905-1991) (Novosti.hr: Tužni

vukovarski Vidovdan)

2. Andrić Stana /63/

Penzionerka, rođena u mestu Babina Rijeka- Donji Kukuruzari – Kostajnica. Živela je sa suprugom i sinom u Vukovaru, Borovo Naselje

- Unska ulica br. 32. Dana 16.11.1991. na području pod kontrolom hrvatskih snaga u ranim jutarnjim časovima, odvedena je od grupe naoružanih ljudi u nepoznato. (1928- 1991) (1. Nestali.hr; 2. "Vaš lik, naš put")

3. Babić Milorad /36/ Završio je osnovnu i srednju trgovačku školu u Borovu. Radio je kao otpremač robe u skladištu „Borova“. Bio je oženjen suprugom Jelkom sa kojom je imao dve kćeri, koje su imale devet i šest godina kad im je otac ubijen. Milorad je ubijen 2. novembra 1991. Borovu od strane naoružanih pripadnika hrvatskih snaga. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba reč je o civilnoj žrtvi rata. (1958-1991)
4. Balić Milica /33/ Rođena u mestu Poljavnice (BiH). Živela u Ulici Ive Andrića kbr. 16. Prema podacima DIC Veritas-a, vodi se kao nestalo lice na području Vukovara. Kao datum nestanka navodi se mesec maj 1991. godine ali je pretpostavka da je to datum kada su prijavioci nestanka poslednji put kontaktirali osobu. (1958-1991)
5. Biki Eugen /59/ Rusin iz Mikluševaca, zemljoradnik. Preminuo je 30. avgusta 1991. od povreda zadobijenih prilikom pokušaja da ugasi podmetnuti požar na svom salašu nadomak Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Identifikovan 2012. godine. (1932-1991).
6. Bingulac Savo /53/ Civil, zlostavljan 4. jula 1991. u vlastitoj kući u Kozaračkoj ulici u Vukovaru nakon što su u nju upali naoružani pripadnici hrvatske vojske. Nakon pretresa, pljačke i višesatnog zlostavljanja iz dvorišta komšije Hrvata Josipa Vodopije na kuću porodice Bingulac je ispaljen

tromblon koji je teško ranio Savu,otkinuvši mu levu potkolenicu i stopalo desne noge. Od posledica teškog ranjavanja i neadekvatnog lečenja u vukovarskoj bolnici, Savo Bingulac preminuo je 17. januara 1992. u bolnici u Sremskoj Kamenici. (1939-1991)
7. Bjeljac Ranko /34/ rodom iz Koranskog Luga, opština Slunj, preminuo je 27. oktobra 1992. na području Vukovara usled ratne psihoze kao žrtva rata. (1958-1992)
8. Blagojević Stojan /30/ Rođen u mestu Cage, opština Nova Gradiška. Smrtno je stradao 20.09.1996. na području Vukovara. (1966-1996)
9. Bogdanović Boško /41/ Rođen u mestu Višnjićevo (Srbija). Po zanimanju je bio konobar i bio je zaposlen u "Gradskoj Kavani" u Vukovaru. Živeo je sa suprugom i dvoje maloletne dece u Ulici Vlahe Bukovca br. 31. Uhapšen je 3. avgusta 1991. od strane pripadnika hrvatske policije i od tada mu se gubi trag. Nekoliko dana kasnije Dunav je izbacio njegovo telo u Srbiji. Na telu su bili vidljivi tragovi mučenja. Indicije govore da je bio strahovito mučen tokom zarobljeništva nakon čega je svirepo likvidiran. (1950-1991)
10. Bogić Stevan /44/ Rođen u Negoslavcima, a živeo je sa suprugom i sinom u mestu Svinjarevci - Ulica Dalmatinska br. 20. Zarobljen je kao civil od strane hrvatske vojske pod lažnom optužbom da sarađuje sa „četnicima“ 13. septembra 1991. u Svinjarevcima u okolini Vukovara. Nakon mučenja je najverovatnije ubijen. Vodi se kao nestalo lice. (1947- 1991)
11. Bolić Ljubomir /54/ Civil, brutalno mučen pa ubijen 10.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Nasilno je izveden iz skloništa iz zgrade C12/1 te odveden u zgradu, štab ZNG gde je zlostavljan i mučen a nakon tortura i

okrutno ubijen, tačnije streljan. Među počiniocima i mučiteljima su prepoznati Zdenko Štefančić, Mira Dunatov , izvesni Ostojić, Nađ, Kapolar i "Bosanac", pripadnici ZNG. (1937-1991) (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )
12. Bosić Mihajlo /39/ Rodom iz Gornje Slatine kod Šamca – BiH. Poginuo - ubijen 15.09.1991. na području Vukovara na teritoriji pod hrvatskom kontrolom. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba reč je o civilnoj žrtvi rata (1952-1991).
13. Brkić Ana /78/ Penzionerka, živela u Vukovaru, ubijena u svojoj porodičnoj kući oktobra meseca 1991. godine. (1913-1991) (Veritas: spisak žrtava)
14. Bugardžija Barbara /67/ Penzionerka iz Borova Naselja, prema podacima lista Nacional.hr ubijena je 19.07.1991. u Borovu Naselju, hicem iz vatrenog oružja na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1924-1991) (Nacional.hr: "406 ubojica slobodno šeće Hrvatskom" )
15. Bulajić Ilinka /66/ Penzionerka, ubijena sa suprugom u svojoj porodičnoj kući u Kozaračkoj ulici u periodu između 16. i 18.11.1991. u Vukovaru od strane hrvatskih snaga tokom grupnih likvidacija. Vodila se kao nestalo lice. (1925-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")

16. Bulajić Milosav /78/ Penzioner, ubijen sa suprugom u svojoj porodičnoj kući u Kozaračkoj ulici u periodu između 16. i 18.11.1991. u Vukovaru od strane hrvatskih snaga tokom grupnih likvidacija. Identifikovan je u ciglani po ulasku pripadnika JNA u grad. (1914-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
17. Ciganović Dušan /45/ Žrtva ratnog zločina, zarobljen i ubijen 17.10.1991. od pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata. (1946- 1991) (izvor: Documenta.hr – civil).
18. Crevar Nikola /36/ Ubijen, poginuo 04.11.1991. na području Vukovara. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata. (1955- 1991) (izvor: Documenta.hr – civil).
19. Čančarević Nikola /70/ Penzioner, ubijen u svojoj porodičnoj kući tokom meseca novembra 1991. na području Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1921-1991)
20. Čečevac Goran /godinu ipo dana/ star godinu ipo dana, svirepo ubijen 16.11.1991. sa roditeljima i još troje komšija u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga. Pripadnici ZNG upali su u okrilju noći u porodičnu kuću i iz neposredne blizine usmrtili šestoro civila koji su se skrivali u podrumu. Telo Gorana Čečavca je bilo izrešetano mecima a na glavi je imao ulaznu i izlaznu ranu od metka ispaljenog iz neposredne blizine. Jedan od motiva zločina jeste činjenica što su žrtve bile srpske nacionalnosti i što su se njihovi bližnji borili na strani JNA. (1990-

1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991- 1992";)
21. Čečevac Miroslav /25/ svirepo ubijen sa suprugom i sinom 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga. Pripadnici ZNG upali su u okrilju noći u porodičnu kuću i iz neposredne blizine usmrtili šestoro civila koji su se skrivali u podrumu. (1966-1991). (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
22. Čečevac Slađana /20/ svirepo ubijena sa suprugom i sinom 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju od strane hrvatskih snaga. Pripadnici ZNG upali su u okrilju noći u porodičnu kuću i iz neposredne blizine usmrtili šestoro civila koji su se skrivali u podrumu. (1972-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
23. Čehajić Jusuf /50/ Novinar, dopisnik "Večernjih Novosti", živeo u Osijeku. Ubijen je pod nerazjašnjenim okolnostima 12.10.1991 u prostorijama dopisništva na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1941-1991) (Izvor: DIC Veritas, bilten (2017), navedeno prema Večernje Novosti (07.10.2015).
24. Ćirić Milenko Ubijen u leto 19.07.1991. na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga, pre početka borbenih dejstava.

25. Ćirić Predrag /40/ Pre rata je bio zaposlen kao šef unutrašnjeg transporta "Borovo-Semperita", živeo je sa suprugom i dvoje dece u Borovu Naselju. Hrvatski vojnici su često upadali u njihov stan i vršili pretrese. 30. oktobra 1991. uveče, pripadnici hrvatske vojske Marko Filković "Kinez" iz Borova naselja, Zdenko Štefančić poznat kao "Plavi 5" iz Borova Sela i Mira Dunatov iz sela Nijemci, odveli su Predraga Ćirića na očigled supruge Mandice i njihove dece. U privatnom zatvoru picerije "Abazija" na Trpinjskoj cesti u Borovu Naselju, Predraga su surovo tukli, lomili prste, pretili, tražili da prizna da je vođa vukovarskog SDS i da je na radiju emitovao četničke pesme. Rezali su ga nožem, lomili prste i kosti, gasili cigarete po telu. Ubijen je 2.11.1991. a identifikovan je 2017. godine. (1951-1991) (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )
26. Ćuk Vladimir /40/ ubijen 25.09.1991 u porodičnoj kući u Vukovaru od pripadnika hrvatskih snaga. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba reč je o civilnoj žrtvi rata (1951-1991)
27. Čizma Verona /86/ penzionerka, rođena i živela u Srbiji, a nestala je 14.09.1991. na području Vukovara. (1905-1991) (Fond za humanitarno pravo)
28. Čizmar Mihajlo /38/ Rusin, rođen i živeo u Ruskom Krsturu u Srbiji. Imao je prebivalište u Vukovaru, Ulica Vile Velebita br. 182. Prisilno je nestao 21.08.1991. u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga, pre početka borbenih dejstava. Porodica strahuje da je odveden od strane hrvatskih snaga u njihov logor (1953-1991)
29. Čolakov Jezdimir /61/ Penzioner, ubijen, smrtno stradao 14. septembra 1991.

u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Vodio se kao nestalo lice. (1930-1991)
30. Crnomat Stevo /54/ Rođen u Banjaluci, živeo je u Vukovaru u Dunavskoj ulici br. 7. Prisilno je nestao u periodu između 14. i 17. septembra 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Najverovatnije je odveden od strane hrvatskih snaga iz svoje porodične kuće ili skloništa. (1937-1991)
31. Dadić Zdravko /42/ Zarobljen od strane hrvatskih snaga, mučen pa ubijen egzekucijom u Vukovaru od pripadnika hrvatske vojske 1. avgusta 1991. nakon što je nasilno izveden iz svog doma u Borovu Naselju. Njegovo masakrirano telo pronađeno je u Dunavu. (1949-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
32. Damnjanović Savo /32/ Živeo je u Vukovaru sa suprugom i dvoje maloletne dece u naselju Olajnica 18/32. Bio je medicinski tehničar, a pre rata je bio zaposlen na Neuropsihijatriji vukovarske Opšte bolnice. U noći između 25. i 26. jula 1991. Savo Damjanović je odveden od maskiranih, naoružanih ljudi, pripadnika hrvatske vojske i to u noćnoj smeni, u prisustvu nekoliko svedoka, dežurnog lekara. Njegova supruga je istog dana, dakle 25. jula 1991. godine prijavila nestanak u policiji, ali u MUP Vukovar nije dobila validno obaveštenje. Do danas nije pronađen (1959-1991) ("Vaš lik, naš put")

33. Dedić Dušan /61/ Rođen u Laktašima. Penzioner, živeo je sa suprugom i porodicom u Borovu Naselju. Dana 29.10.1991. u kasnim večernjim satima, oko 22h, odveden je od strane nekoliko naoružanih hrvatskih vojnika pripadnika ZNG nakon čega je okrutno ubijen. Dugo se vodio kao nestalo lice a identifikovan je 2012. na Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu. (1930-1991) ("Vaš lik, naš put")
34. Đekić Vojislav /44/ Civil, zarobljen 28.10.1991. od strane hrvatskih snaga. Odveden na prvu liniju da kopa rovove. Brutalno je mučen pa ubijen u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. (1947-1991)
35. Dokić Petković Jasminka /30/ Živela u Borovom Selu, ubijena je 14.09.1991. metkom od strane pripadnika hrvatske vojske. (1961-1991)
36. Đorđević Jovan /48/ Ubijen kao civil 17. oktobra 1991. na području Vukovara zajedno sa svojim komšijama bračnim parom Vorkapić na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Izvesno vreme se nalazio na listi nestalih lica. Imovina i prebivalište ovo troje civila bili su potpuno opljačkani i devastirani. (1943-1991)
37. Drača Obrad /38/ Živeo je u Ostrovu (Vinkovačka ulica) sa suprugom i dvoje maloletne dece a bio je zaposlen u Vinkovcima. Uhapšen kao civil 29.07.1991. na putu između Vukovara i Bogdanovaca zajedno sa svojim kolegom Bogdanom Stuparom od strane naoružanih pripadnika hrvatske paravojske. Nakon svirepog mučenja obojica su likvidirani. Prema nekim podacima telo Obrada Drače je bačeno u Dunav a reka je telo donela u Srbiju. (1953- 1991) ("Vaš lik, naš put")

38. Dragišić Slavko /59/ Penzioner, civil. Živeo je u Islandskoj ulici br. 29 u Vukovaru. Nasilno je odveden, zarobljen 01.08.1991. od strane pripadnika hrvatske vojske – ZNG nakon čega je mučen i svirepo ubijen u Vukovaru. Vodi se kao nestalo lice. (1933-1991)
39. Dragosavac Josip /46/ – nestao 01. oktobra 1991. na području Vukovara. (1945-1991) (Veritas: spisak žrtava)
40. Drozdek Stjepan /61/ – prisilno nestao iz vukovarske bolnice 4. novembra 1991. godine. (1930-1991) (Veritas: spisak žrtava)
41. Duduković Jovan /61/ Penzioner, rođen u Točku (opština Slunj) a živeo u Vukovaru. Teško je ranjen u Vukovaru a preminuo je 24.10.1991 u bolnici od zadobijenih povreda. Ekshumiran je sa Vukovarskog Novog groblja 03.07.1998. Identifikovan je 28.04.2009. godine na Zavodu za sudsku medicinu u Zagrebu po DNK (1930- 1991). ("Vaš lik, naš put")
42. Đukić Milorad /55/ civil, izveden iz svoje porodične kuće u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Bio je zatvoren sa još dva lica i neprestano mučen, prebijan i zlostavljan a 13.10.1991. je likvidiran. U mučenju je učestvovao Stevan Demetar, a počinioci su Vlado Sabljić, Vlado Šterc i Marko Filković. Protiv pomenutih lica podnet je zahtev za sprovođenje istrage. Svi dokazi o svojstvu i vremenu izvršenja krivičnog dela, kao i priznanja, tj. izjave svedoka nalaze se u spisima predmeta pri Vojnom tužilaštvu u Beogradu I - VTK br. 1364/92. (1936-1991) (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )

43. Đuranec Goran /22/ Živeo je sa porodicom u Borovu Naselju, bio je član Aerokluba Borovo. Dana 30. oktobra 1991. iz porodične kuće nasilno ga odvodi hrvatska vojna policija u pravcu Vukovara. Među policajcima su prepoznati Zlatko Ostojić i Saša Đumić. Prema podacima, Goran je poslednji put viđen kod Picerije “Tri ruže”. Ubijen je i dugo se vodio kao nestalo lice. (1969-1991) ("Vaš lik, naš put")
44. Đurić Dušan /46/ Civil, rođen u mestu Donje Ceranje (Benkovac) a živeo je sa suprugom i decom u selu Svinjarevci, ul. Dalmatinska br. 18. Nasilno je odveden 13. septembra 1991. u popodnevnim časovima od strane hrvatske vojske i policije na informativni razgovor sa kojeg se nikada nije vratio. Optužen je lažno da je nosio hranu „četnicima“ zbog čega je ubijen. Pretpostavlja se da je pre likvidacije mučen i zlostavljan. Vodio se kao nestalo lice. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su sa groblja u Vinkovcima a identifikovan je 2021. godine. (1945-1991) ("Vaš lik, naš put")
45. Đuričić Milenko /38/ Civil, ubijen od pripadnika hrvatske vojske 13. jula 1991. u Borovu Naselju. Milenko je odveden tog dana u 17 časova od strane dva lica pripadnika Zbora narodne garde i ubijen. Njegovo telo pronađeno je u Dunavu kod Begeča 17. jula 1991. godine. Familija je 27. jula prepoznala telo pokojnog Đuričića koji je zatim sahranjen u Novom Sadu. Pretpostavlja se da je jedan od ubica Nebojša Hodak koji je i uhapsio Đuričića. (1953-1991)
46. Eremija Tihomir /31/ Zarobljen, ubijen 02.10.1991. od pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. Vodio se kao nestalo lice. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata (1960-1991)
47. Eseš Ivan /45/ civil, prisilno nestao u septembru 1991. na području Vukovara na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Živeo je u Vukovaru, ul Ive

Tijardović br. 36 odakle je nasilno odveden. Vodi se kao nestalo lice. (1946-1991)
48. Fajfrić Anđelka /46/ Rusinka po nacionalnosti, iz Berkasova u Srbiji, prisilno nestala u novembru 1991. u Vukovaru, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (Veritas: spisak žrtava). (1945-1991)
49. Filipović Stanoja /62/ Penzioner, ubijen u svojoj kući sredinom septembra 1991. u Tovarniku na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1929-1991)
50. Filipović Đaković Jelena /52/ Smrtno stradala u jesen 1991. na području Vukovara. Vodila se kao nestalo lice. (1939- 1991)
51. Filipović Zoran /22/ Civil, živeo sa porodicom u Vukovaru. Zoran Filipović je bio u svom putničkom automobilu 25. jula 1991. kada su pripadnici zloglasnog odreda Merčepove grupe za tihe likvidacije tog dana imali akciju etničkog čišćenja Lužca. Došli su u naselje Lužac pretežno naseljeno Srbima, sa kartama gde su srpske kuće bile jasno obeležene. Protivzakonito su lišili slobode Zorana Filipovića, oduzeli mu automobil, i tu se Filipoviću gubi svaki trag. Bio je odveden u jednu privatnu kuću, gde je bio izložen travičnoj fizičkoj torturi od strane pripadnika Merčepove paravojne grupe. Utvrđeno je da je na kraju ubijen hicem iz vatrenog oružja u glavu da bi potom njegovo beživotno telo bilo bačeno u reku Dunav. Njegov leš je Dunav izbacio 1. avgusta 1991. kod mesta Susek, kod Čelareva u Srbiji. (1969- 1991)

52. Gabrić Dragica /77/ vodila se kao nestalo lice, po nekim informacijama usmrćena je bombom u svojoj porodičnoj kući početkom novembra 1991. u mestu Bogdanovci na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1914-1991)
53. Gajić Ljubomir /32/ – preminuo od zadobijenih povreda 25. januara 1993. u Vukovaru. (1961-1993)
54. Gojak Mile /37/ Ubijen u septembru 1991. na području Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga (1954-1991)
55. Grbić Boško /50/ civil, brutalno mučen pa ubijen u svojoj porodičnoj kući 13.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske među kojima su prepoznati Zdenko Štefančić, Mira Dunatov, Višnja Kamenski. Mira Dunatov je sa trojicom pripadnika Zbora narodne garde iz skloništa "BZ" u Borovu Naselju izvela Boška Grbića, a potom ovog privela u podrumske prostorije S 10/2 u istom mestu, gde je Štefančić zajedno sa nekoliko pripanika ZNG i Višnjom Kamenski, novinarkom hrvatske televizije, tukao grbića, a zatim su ovoga na inicijativu Štefančića odveli u dečiji vrtić u Borovu naselju, gde su iz vatrenog oružja u prisustvu Štefančića i Dunatove usmrtili Grbića, kojom prilikom je jedan pripadnik istih formacija ispunio želju Višnje Kamenski da i ona puca u Grbića, tako što joj je predhodno dao svoj napunjeni pištolj, koji je repetirao. (1941-1991) (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )
56. Grubišić Petar /57/ Penzioner, civil, izveden iz skloništa i odveden u mučilište gde je brutalno mučen i ispitivan. Ubijen je 13.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Marko

Filković, kao zapovednik ZNG i Damir Sarađen, kao zapovednik vojne policije su iz skloništa "Komerc" u Borovo naselju izveli Rajka Nunića i Petra Grubišića i priveli ih u podrumske prostorije štaba Zbora narodne garde pri čemu je Filković sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde učestvovao u fizičkom zlostavljanju ovih civila, a zatim je iste noći sa još dvojicom pripadnika vojne policije ove civile odvezao vozilom do obale Dunava, gde ih je iz vatrenog oružja likvidirao, a potom su njihove leševe bacili u Dunav. (1934-1991) (http://www.slobodan-

milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )

57. Grujić Darinka /49/

Aktivista Crvenog krsta, pre rata radila je u Borovu kao referent u službi Planiranja. U drugoj polovini oktobra 1991. godine, Darinka Grujić je bila smenjena sa mesta predsednika CK Borova naselja, zbog svoje srpske nacionalnosti. Na dan 25. oktobra 1991. godine je uhapšena od strane hrvatske vojske i policije nakon čega je odvedena u sklonište Borovo komerca. Među onima koji su uhapsili prepoznati su pripadnici ZNG: Tomo Zadro i Marko Babić. Tu je dobila krevet i zabranjeno joj je bilo da govori sa bilo kim. Noću su je vodili na saslušanja gde je psihički zlostavljana.

1. novembra 1991. godine u popodnevnim časovima Darinka Grujić je zajedno sa još dva muškarca bila izvedena iz skloništa Borovo komerca do picerije „Abazija“, gde je bio smešten štab Ivana Kapulara. Po naređenju Marka Babića, komandanta ZNG za Trpinjsku cestu u Borovu naselju, ona je razdvojena od tih muškaraca. Osobe koje su odvele Darinku Grijić iz Borovo komerca bili su Ivan Kapular,

„Đidra“ i „Bosanac“. Tako je svedočio Kovačić, na Vojnom sudu u Beogradu, nakon rata. Njeni posmrtni ostaci do danas nisu

pronađeni.

58. Grujić Drago

ubijen / nestao u oktobru 1991. na području

Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.
59. Hancko Slobodanka /45/ Rođena u Marincima, živela u Borovu Naselju gde je ubijena / nestala 14. ili 15. novembra 1991. na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Prema pojedinim informacijama odvedena je od pripadnika ZNG na saslušanje nakon čega je ubijena. (1946-1991)
60. Heretik Šandor /42/ Mađar, civil, živeo u naselju Lužac. Prisilno je nestao sredinom oktobra 1991. u ratnom Vukovaru. (izvor: spisak žrtava) (1949-1991)
61. Ilić Jela teško ranjena u oktobru 1991. pred svojom porodičnom kućom kada je izašla iz podruma u Vinogradskoj ulici. Od povreda je preminula nakon sedam dana u bolnici
62. Ilić Mile ubijen u oktobru 1991. u Vukovaru pred svojom porodičnom kućom u Vinogradskoj ulici kada je izašao iz podruma
63. Inić Marko /16/ 1975 – dete, duševno bolestan, mučen pa ubijen sa roditeljima u svojoj porodičnoj kući 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Po dogovoru sa komandantom skloništa Sabljićem, Zoran Šipoš je sa 4-5 gardista i svojom suprugom Jasnom u skloništu "Nova obućara" izveo nekoliko civila među kojima i tročlanu porodicu Inić koje su nakon mučenja okrutno masakrirali. (1975- 1991). (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )

64. Inić Janković Milena /42/

Brutalno mučena, zlostavljana pa ubijena sa suprugom i duševno bolesnim sinom Markom u svojoj porodičnoj kući 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Po dogovoru sa komandantom skloništa Sabljićem, Zoran Šipoš je sa 4-5 gardista i svojom suprugom Jasnom u skloništu "Nova obućara" izveo nekoliko civila među kojima i tročlanu porodicu Inić koje su nakon mučenja okrutno masakrirali. (1949-1991). (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3-

IZV.htm )

65. Inić Ratko /39/

civil, brutalno mučen pa ubijen sa suprugom i duševno bolesnim sinom Markom u svojoj porodičnoj kući 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Po dogovoru sa komandantom skloništa Sabljićem, Zoran Šipoš je sa 4-5 gardista i svojom suprugom Jasnom u skloništu "Nova obućara" izveo nekoliko civila među kojima i tročlanu porodicu Inić koje su nakon mučenja okrutno masakrirali. (1952-1991). (http://www.slobodan-

milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )

66. Inić Stevan /64/

Penzioner, u mladosti je bio zaposlen u zemljoradničkoj zadruzi a posle je radio kao kondukter u Jugoslovenskim Železnicama. Do 1986. je bio predsednik SUBNOR-a za Bršadin. Stevan je prva žrtva vukovarskog kraja a ubijen je vatrenim oružjem 1. maja 1991. u Bršadinu. Stevana je hicima iz vatrenog oružja ubio komšija Hrvat Mihajlo Mijo Gelenčir i to iz šovinističkih pobuda i mržnje.

Razlog je bio taj što je nesrećni čovek nosio

jugoslovensku zastavu na Prvomajski uranak u obližnju šumu Đergaj. (1927-1991)

67. Ivković Dragan /28// Civil, svirepo ubijen 19.06.1991 od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske na putu između Bršadina i Vukovara, pre početka borbenih dejstava. (1963-1991)
68. Ivković Joco /67/ Penzioner rodom iz mesta Gornje Meljane, mučen i ubijen u svojoj kući u oktobru 1991. godine od strane naoružanih hrvatskih vojnika u Sotinu (1924-1991)
69. Jaćimović Sveto /41/ rodom iz Modriče, ubijen u jesen 1991. godine. Identifikovan 2012. na Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu. (1950-1991)
70. Jagić Ivan /51/ Hrvat po nacionalnosti, ugledni lekar, živeo je u naselju Čvorkovac a 16. novembra 1991. u večernjim satima u njegovu kuću upadaju naoružani hrvatski vojnici, pripadnici ZNG, koji ga prvobitno saslušavaju, a potom i likvidiraju. Dugo se vodio kao nestalo lice. Među počiniocima su identifikovani Ivica Šmit i Mika Linić. (1940-1991)
71. Jagodić Aleksandar /3/ Rođen u mestu Plavna, a smrtno stradao 21.06.1992 na području Vukovara kada se igrao pred svojom kućom. Poginuo je od eksplozije mine koju je veruje se planski postavljena pred dom ove srpske porodice. (1989-1992).

72. Jakovljević Jovan /51/ Prva žrtva u samom gradu Vukovaru, bio je poslovođa na sportskom odeljku Veleprometa, pa je bio poznat u fudbalskim i lovačkim krugovima i to ne samo u Vukovaru nego na području cele Jugoslavije. Ubijen je pred kućom u noći 29. juna 1991. od grupe naoružanih hrvatskih vojnika. (1940-1991)
73. Jakovljević Tomislav /63/ civil, invalid. Izveden iz skloništa od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske. Brutalno mučen pa ubijen 15.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske ispred vrtića u Borovom Naselju. I njegova supruga streljana je dva dana kasnije na železničkoj stanici u Vukovaru. (1928-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
74. Jakovljević Vida (67) – penzionerka, uhapšena pa streljana na železničkoj stanici 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Dan pre toga ubijen joj je suprug Tomislav. Martin Sabljić je naredio je svom pomoćniku Ćibariću da nju i Anu Lukić, Hrvaticu udatu za Srbina, izvede iz skloništa "Nova obućara" i ubije ih, što je ovaj i učinio. Uperio je automatsku pušku prema njima i ispalio rafal od oko 8 metaka, od čega su one pale i odmah izdahnule. Njeno telo pronašli su pripadnici JNA a sin je više puta svedočio u javnosti o strašnom zločinu nad svojim roditeljima (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
75. Janković Đuro /64/ Penzioner, ubijen 24.09.1991 u svojoj

porodičnoj kući u Vukovaru. (1927-1991)
76. Jokić Stojan /52/ Smrtno stradao 14.09.1991 na području grada Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1939-1991)
77. Jović Čedo nasilno izveden polovinom oktobra 1991. iz skloništa zajedno sa još desetak civila od strane pripadnika hrvatske vojne policije - ZNG među kojima su bili Vlado Šterc i Vlado Demetar nakon čega je odveden u Vukovar i svirepo ubijen.
78. Kavač Vasilj /71/ penzioner, Ukrajinac po nacionalnosti, rodom iz Prnjavora. Živeo je sa suprugom u porodičnoj kući u centru Vukovara. Zbog ranjavanja je odveden 01.10.1991 u vukovarsku bolnicu. Tu, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga gubi mu se svaki trag a porodica strahuje da je ubijen od ZNG. I dalje se vodi kao nestalo lice. (1930-1991).
79. Kitić Milica /49/ Srpkinja iz Vukovara, ubijena u septembru 1991. godine u svojoj zgradi dok je sedela na stepenicama. (1942-1991)
80. Knežević Borislav /13/ dete, učenik. Ubijen 28. septembra 1991. godine prilikom napada hrvatskih snaga na mesto Trpinja. Tokom prilikom od minobacačkih projektila poginulo je i ranjeno više civila. (1978-1991)
81. Knežević Duško /36/ nestao/ ubijen u oktobru 1991. na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Porodica strahuje da je zarobljen. (1955- 1991)
82. Kovač Jovan /67/ Rodom iz Bačke Palanke, ubijen u porodičnoj kući u novembra 1991. na teritoriji pod

kontrolom hrvatskih snaga. (1924-1991)
83. Kovačević Budimir poginuo 1996. čuvajući ovce u Bršadinu od aktiviranja nagazne mine koju su postavili hrvatski vojnici
84. Kovačević Tihomir /41/ Živeo u ulici Nikole Demonje odakle se premestio u skloništu Borovo Komerca gde je radio u kuhinji. Dana 01.11.1991. godine oko 13h odveden je od strane hrvatskih vojnika na saslušanje. Posmrtni ostaci Tihomira Kovačevića eshumirani su iz masovne grobnice na Novom groblju u Vukovaru. (1950-1991) ("Vaš lik, naš put")
85. Kresić Đurđina Civilna žrtva rata, rodom iz Bršadina ubijena 1991. godine u Borovu Naselju, na području pod kontrolom hrvatskih snaga.
86. Kuzmanović Cvija Ubijena 19.09.1991. tokom bombardovanja civilnih ciljeva u mestu Bršadin od strane pripadnika hrvatskih vojnih formacija.
87. Lalić Stojan /68/ Penzioner, rodom iz sela Ponikvare – Vrginmost. Živeo je sa suprugom Vukosavom i porodicom u naselju Lužac – Ulica Osme udarne brigade br. 10. Dana 10.10.1991. grupa od pet naoružanih pripadnika hrvatske vojske, među kojima je prepoznat i Josip Horvat odveli su Stojana u nepoznato nakon čega je ubijen egzekucijom. Vodi se kao nestalo lice. (1923- 1991).
88. Lalić Vukosava /73/ Penzionerka, rodom iz Bobote. Živela je sa suprugom Stojanom i porodicom u naselju Lužac – Ulica Osme

udarne brigade br. 10. Samo šest dana nakon zarobljavanja supruga, Vukosava je ranjena od hrvatske vatre te odvedena u vukovarsku bolnicu odakle joj se gubi svaki trag. Porodica strahuje da je i Vukosava, baš kao i suprug, postala žrtava Zengi. (1918-1991)
89. Latinović Čedo /57/ Rodom iz mesta Gradina, opština Cazin – BIH. Ubijen je kao civil 11. oktobra 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1934-1991)
90. Lešić Cvijeta Civilna žrtva rata, stradala na području Bršadina
91. Lozančić Ilija /60/ Hrvat po nacionalnosti, ubijen 26.08.1991. kao civil u svojoj porodičnoj kući u Vukovaru. Zločin su počinili Ivo Živković i drugi pripadnici ZNG Republike Hrvatske. Kuća je opljačkana. (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/1- IZV.htm )
92. Lukić Ana /47/ Hrvatica udata za Srbina, brutalno mučena, višestruko silovana pa streljana na železničkoj stanici zajedno sa Vidom Jakovljević 16.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske predvođenim Martinom Sablićem. Nakon što je Martin Sabljić kod Lukić Ane, pretresajući pronašao vojničku knjižicu njenog supruga i tri sina, naredio je svom pomoćniku Ćibariću da nju i Jakovljević Vidu izvede iz skloništa "Nova obućara" i ubije ih, što je ovaj i učinio. Uperio je automatsku pušku prema njima i ispalio rafal od oko 8 metaka, od čega su one pale i odmah izdahnule. (1944-1991)
93. Lukić Konstantin /51/ Civil, odveden iz skloništa, mučen pa ubijen 17.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. Bio je sa suprugom

u skloništu Nova obućara. U noći 17/18. 11. 1991. godine je odveden a posmrtni ostaci su eshumirani iz masovne grobnice na Novom groblju u Vukovaru, pod br. NN (1940-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
94. Lukić Radojka smrtno stradala u Vukovaru tokom 1991. godine. Reč je o Srpkinji koja je sahranjena u jesen 1991. godine na vukovarskom groblju. Njen grob snimile su srpske televizije tokom služenja pomena za srpske žrtve navodeći kako se radi o srpskim žrtvama, ljudima koji su ubijeni i stradali. (link, youtube: https://www.youtube.com/watch?v=yHLw-YfOkY8 )
95. Macura Vojin Civil, ubijen 02.09.1991. u dvorištu svoje porodične kuće od strane pripadnika hrvatske vojske (https://www.politika.rs/sr/clanak/418503/Regi on/Milakovic-objavio-spisak-ubijenih-Srba-u- Vukovaru )
96. Malančuk Siniša /23/ ubijen 20.10.1991 u Vukovaru od hrvatskih snaga. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata. (1968- 1991)
97. Malecki Stevo Civil, živeo u Vukovaru. Dana 13. novembra 1991. pripadnik ZNG Ćibarić Nikola je ubio Malecki Stevu iz automatskog oružja rafalom od 5 metaka u predelu grudi, kod autobuske stanice u blizini Kudeljare, u Borovu naselju, nakon čega je Malecki odmah izdahnuo. ( http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )

98. Mandić Božana /20/ Ubijena 02.11.1991. u Borovom Selu od strane pripadnika hrvatske vojske prilikom njihovog napada na ovo srpsko mesto. (1971-1991)
99. Manjoš Ivanka /41/ Srpkinja, nestala zajedno sa suprugom Zvonkom, inače Rusinom u Vukovaru. Njihovi posmrtni ostaci su preuzeti iz Republike Srbije i identifikovani 2007. godine s obzirom na to da su tamo bili pokopani. (1950)
100. Manjoš Zvonko /41/ Rusin, nestao zajedno sa suprugom u Vukovaru. Njihovi posmrtni ostaci su preuzeti iz Republike Srbije i identifikovani 2007. godine s obzirom na to da su tamo bili pokopani. (1950)
101. Manojlović Danica /48/ ubijena 25.09.1991. ispred vlastite kuće u Vukovaru u ulici Ive Lole Ribara br. 68 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. U Izveštajima o smrti piše da je uzrok smrti za Danicu "trauma capitis". Njeni posmrtni ostaci su ekshumirani 1996. sa Vukovarskog novog groblja. Njenog supruga Nikolu su hrvatski vojnici zarobili pa mučki ubili 5.11.1991. a njegovo telo bacili u Dunav. Danica i Nikola su identifikovani 2012. u Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu (DIC VERITAS)

102. Manojlović Nikola /53/

ubijen od pripadnika hrvatske vojske - Zbora Narodne Garde 05.11.1991. u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.

Hrvatski vojnici su ga zarobili i odveli u vrtić "Sunce" gde su ga nakon mučenja likvidirali. Telo je nakon toga bačeno u Dunav a reka je posmrtne ostatkve dovela do Novog Sada.

Nikolini posmrtni ostaci su sahranjeni 2002. na groblju u Novom Sadu. Njegova supruga Danica ubijena je mesec ipo dana ranije pred svojom kućom. Nikola i Danica su identifikovani 2012. u Zavodu za sudsku

medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu (DIC VERITAS)

103. Marčeta Golub /82/

Penzioner, živeo je sa svojom suprugom Milicom i njenom majkom Anđom u Borovu Naselju. Svirepo je ubijen 11. oktobra 1991. u porodičnoj kući zajedno sa suprugom i taštom. Osumnjičeni za zločin su pripadnici hrvatske vojske: Nikolašević, Leko, Vulčik, Mlikotić, Milanović koji su tog dana oko 18 časova, došli u dom porodice Marčeta te su ih nakon ispitivanja, pretukli i zlostavljali a potom svo troje okrutno ubili. Njihova tela su zamotali u tepih pa ih bacili u podrum gde su se svo troje prethodno skrivali. Kuću su zapalili a narednog dana su ponovo došli i stavili tela troje ubijenih u najlonske vreće i uz njih stavili i njihove lične karte te ih preneli u masovnu grobnicu na stadionu „Sloge“ u Vukovaru. Pronađeni su nakon ulaska JNA u Vukovar i odnešeni na Komunalac gde je obdukciju izvršio dr Zoran Stanković. Nakon toga su sahranjeni u Vukovaru, odakle su 1993. ekshumirani i sahranjeni na groblju u Borovom Selu. (Novosti.hr: Tužni vukovarski Vidovdan)

(1908-1991)

104. Marčeta Milica /63/

Penzionerka, živeo je sa suprugom Golubom i

majkom Anđom Akik u Borovu Naselju. Svo troje su svirepo ubijeni 11. oktobra 1991. u

porodičnoj kući u Borovom Naselju. Osumnjičeni za zločin su pripadnici hrvatske vojske: Nikolašević, Leko, Vulčik, Mlikotić, Milanović koji su tog dana oko 18 časova, došli u dom porodice Marčeta te su ih nakon ispitivanja, pretukli i zlostavljali a potom svo troje okrutno ubili. Njihova tela su zamotali u tepih pa ih bacili u podrum gde su se svo troje prethodno skrivali. Kuću su zapalili a narednog dana su ponovo došli i stavili tela troje ubijenih u najlonske vreće i uz njih stavili i njihove lične karte te ih preneli u masovnu grobnicu na stadionu „Sloge“ u Vukovaru. Pronađeni su nakon ulaska JNA u Vukovar i odnešeni na Komunalac gde je obdukciju izvršio dr Zoran Stanković. Nakon toga su sahranjeni u Vukovaru, odakle su 1993. ekshumirani i sahranjeni na groblju u Borovom Selu. (Novosti.hr: Tužni vukovarski Vidovdan) (1927-1991)
105. Marić Jela /45/ Srpkinja, živela u Vukovaru. Podlegla povredama 07.03.1992. godine. Za ranjavanje sa smrtnim ishodom odgovorni su pripadnici hrvatske vojske iz Vukovara. (1947-1992)
106. Marjanović Dušan /55/ ubijen 29.09.1991 u mestu Kriva Bara, Vukovar od pripadnika hrvatskih snaga. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba reč je o civilnoj žrtvi rata. (1936-1991)
107. Marko Ivan /33/ Hrvat, ubijen sa majkom Marijom. Njega je 2. juna 1994. godine oko 21.30 sati u naselju usmrtio lokalni Hrvat Mato Pivić. Pivić je Ivana pretukao kolcem, nanevši mu smrtonosne povrede po glavi. Reč je o području koje je tada teritorijalno pripadalo Vukovaru. Vlasti Vukovara tada su uhapsile i procesuirale počinioca. (1961-1994)
108. Marko Marija /62/ Hrvatica, ubijena sa sinom Ivanom. Nju je 2. juna 1994. godine oko 21.30 sati u naselju

usmrtio lokalni Hrvat Mato Pivić. On je udario Mariju Marko kolcem te joj višestrukim udarcima razbio lobanju, slepoočnicu, zbog čega je nedugo nakon toga preminula. Reč je o području koje je tada teritorijalno pripadalo Vukovaru. Vlasti Vukovara tada su uhapsile i procesuirale počinioca. (1932-1994)
109. Markov Jovan /58/ Penzioner, živeo u naselju Lužac, civil, odveden iz skloništa od pripadnika hrvatske vojske, zlostavljan, mučen i ubijen 17.11.1991. u Borovu Naselju od strane pripadnika hrvatske vojske. (1933- 1991)
110. Marković Ljubomir /56/ Penzioner, živeo je sa suprugom u Velebitskoj ulici u Borovu Naselju. Sa porodicom i komšijama skrivao se u podrumu u Bosutskoj ulici br. 12 odakle su ga 08.11.1991. trojica hrvatskih vojnika nasilno odvela na informativni razgovor sa kojeg se nikada nije vratio. Od tada se vodi kao nestalo lice. (1935- 1991)
111. Mičković Rajko /17/ dečak, učenik iz Vukovara, nestao / ubijen od hrvatske vojske u jesen 1991. na području pod kontrolom hrvatskih snaga.
112. Milanković Stojan /34/ Rodom iz Modriče, osnovnu školu kao i srednju ugostiteljsku školu je završio u Boboti. Živeo je sa suprugom u Borovu a bio je zaposlen u Kombinatu “Borovo”. U proleće 1991. kao sezonski radnik radio je i u Splitu. Rodbini u Boboti se poslednji put javio u junu 1991. godine i od tada mu se gubi svaki trag. Pokušaji porodice da dođu do bilo kakvih informacija završili su se neuspešno. (1957- 1991)

113. Milanović Borislav /27/ civil, preminuo 11.03.1992 kao indirektna žrtva ratnih okolnosti, smrt u vezi sa ratom na području Vukovara. (1965-1992)
114. Mileusnić Nevenka civilna žrtva rata, poginula - smrtno stradala u Bršadinu
115. Milinković Dalibor /15/ Dečak, rođen i živeo u Bršadinu gde je i poginuo, smrtno stradao kao civil u jesen 1991. do hica iz polu-automatskog oružja. Nešto ranije hrvatski vojnici su ubili i dečakovog oca. (1976-1991)
116. Milinković Danilo /45/ Civilna žrtva rata, zidar po zanimanju. Ubijen je 30.09.1991. u svojoj porodičnoj kući u Bršadinu od strane hrvatskih snaga. Tog dana hrvatski vojnici su granatirali civilne ciljeve i jedna ciljano ispaljena granata pogodila je kuću Milinkovića prilikom čega je Danilo poginuo. Nedugo potom poginuo je i njegov sin Dalibor. (1946-1991)
117. Milošević Milić Branimir /10/ Svirepo ubijen 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje br. 72 u Borovu Naselju gde se privremeno sakrio sa majkom kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubijeni su od pripadnika ZNG pucnjavom iz neposredne blizine, tela su bila izrešetana mecima a Branimir je usmrćen sa dva projektila, imao je ulaznu i izlaznu ranu od metka na glavi. (1981-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
118. Milošević Ilinka /32/ Svirepo ubijena 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje br. 72 u Borovu Naselju zajedno sa svojim desetogodišnjim sinom gde su se privremeno sakrili kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubijeni su od pripadnika ZNG pucnjavom iz neposredne blizine. (1959-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")
119. Milinković Milica /71/

penzionerka, rođena u Trpinji, živela u Vukovar. Ubijena je 18. novembra 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Tada je njena kuća najverovatnije pogođena zoljom od strane hrvatske vojske prilikom čega je zapaljena. Milici se tada gubi svaki trag i nije poznato da li je preminula na licu mesta ili ranjena pa odvedena, zarobljena. Vodi se kao nestalo lice (1920-1991)
120. Milovanović Slavko /69/ Penzioner, okrutno ubijen 02.09.1991 na Trpinji na području od strane hrvatskih snaga. (1922-1991)
121. Milunović Miloje /37/ prisilno nestao, odveden 05. jula 1991. u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1964-1991)
122. Milutinović Pavle /64/ penzioner, ubijen 20.09.1991. na području pod kontrolom hrvatske vojske u Tovarniku. (1927- 1991)
123. Miodrag Slavko /59/ Oženjen, otac dvoje dece, živeo je u porodičnoj kući u Borovom Naselju, Kolodvorska ulica br. 11. Uhapšen je u noći između 30. i 31. jula 1991. u Vukovaru od strane šestorice naoružanih hrvatskih vojnika koji su se predstavili kao pripadnici Merčepove jedinice. Prema izjavi jednog zatočenika, Slavko je viđen u Istražnom centru u Osijeku. Prema nekim informacijama mučen je pa ubijen nakon čega je njegovo telo bačeno u Dunav. (1932- 1991)
124. Mirjanić Branko /56/ Bio je zaposlen u kombinatu “Borovo” – pogon gumeno-tehničke robe. Sa suprugom je živeo u porodičnoj kući u Borovu Naselju – Sremska ulica br. 2. Uhapšen je u noći između 30. i 31. jula 1991. u Vukovaru od strane šestorice naoružanih hrvatskih vojnika koji su se predstavili kao pripadnici Merčepove jedinice. Prema nekim informacijama mučen je pa ubijen nakon čega je njegovo telo bačeno u Dunav. (1935-1991)
125. Mirković Pero

žrtva rata, poginuo - smrtno stradao u Bršadinu
126. Miščević Nikola /54/ poginuo 08.12.1991 u Vukovaru kao civilna žrtva rata. (Documenta.hr)
127. Mišić Nedeljko /38/ Sa suprugom i sinom živeo je u Bršadinu (Ulica Ž. Okrainova bb). Radio je u ŽTP Vinkovci kao mašinovođa. Dana 10.09.1991. otišao je u posetu porodici Radulović odakle je zajedno sa domaćinom Zdravkom Radulovićem zarobljen od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske. (1953-1991)
128. Momčilović Dušan /63/ penzioner, poginuo 16.01.1992 u Vukovaru kao civilna žrtva rata (Documenta.hr)
129. Mrkić Mladen /53/ Kao diplomirani inženjer poljoprivrede bio je zaposlen u Vupiku. Sa suprugom i sinom živeo je u društvenom stanu u Vukovaru – Gundulićeva ulica 5/12. Po povratku sa posla 31. jula 1991. oko 14:30 nakon izlaska iz samoposluge u blizini zgrade u kojoj je živeo dočekala su ga dva naoružana hrvatska vojnika u maskiranim pantalonama i crnim majicama. Naterali su ga da uđe u automobil a potom ga odveli u zgradu Sekretarijata za narodnu obranu. Iza njega su ostali samo hleb i mleko koje je, prilikom ulaska u automobil, ostavio na pločniku. Nikada nije pronađen. (1938-1991)
130. Mutić Đuro /39/ povratnik u selo Berka, zverski mučen pa doslovno masakriran 09.08.1999. od grupe naoružanih hrvatskih ekstremista samo jer je bio srpske nacionalnosti. Preminuo na putu do bolnice. (1960-1999)
131. Nađ Mihajlo /25/

civil, Mađar, svirepo ubijen sa sedam metaka 4. jula 1991. u selu Sotin nadomak Vukovara. Za njegovo ubistvo terete se pripadnici ZNG: Zdravko Komšić, Stjepan Mačković, Ivan Mikulić i Tade Ištuk. Zarobljen je pa strahovito mučen i masakriran. (1966-1991)
132. Nakić Alfirević Marko /60/ Penzioner, živeo u mestu Svinjarevci, u današnjoj ulici Bana Josipa Jelačića 23. Prisilno je nestao početkom novembra 1991. na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga (1931-1991).
133. Nedučić Uroš /48/ civil, izveden iz skloništa zgrade "Nove obućare" u Borovu naselju, gde je bio smešten veći broj civilnog stanovništva. Hrvatski vojnici su ga odveli sa grupom od nekoliko srpskih civila u prostorije Zbora u soliteru S 10/2, gde su ih ispitivali i zlostavljali. Potom je odveden u podrumske prostorije iste zgrade, gde mu je naređeno da legne na pod, prilikom čega su ih tukli nogama i rukama, a Štefančić cev pištolja stavljao Nedučiću u usta, preteći da će ga ubiti, pa su pred zoru Nedučića, Lukića i Markova odveli u dvorište dečijeg vrtića u Borovo naselju, gde su ih postavili uza zid i sa udaljenosti sa oko 4 m, u njihovom pravcu ispalili više metaka iz vatrenog oružja i usmrtili ih, a zatim je Štefančić svakome od ubijenih ispalio još po jedan metak u glavu. Među počiniocima su prepoznati Zdenko Štefančić, Mira Dunatov, pripadnici Zbora narodne garde: Ostojić, Gjumić i Lepen. (1943-1991) (http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )
134. Nikolić Ljubomir /47/ Ubijen od pripadnika hrvatske vojske 2. oktobra 1991. u Borovu Naselju pa bačen u Dunav. Prema podacima patologa, na leđima je ima dve ulazne prostrelne rane, dok su na vratu i desnoj strani grudnog koša uočene izlazne rane. Konstatovani su i prelomi rebara nastali kao posledica mučenja. (1944-1991)

135. Nikolić Miloš /33/ Živeo je sa suprugom i dvoje dece u Vukovaru. Dana 16.09.1991. odveden je iz podruma sa Slavije gde su se porodično skrivali od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske u nepoznatom pravcu. Do danas se vodi kao nestalo lice. (1959-1991)
136. Novaković Ana /41/ Srpkinja rodom iz Đakova. Svirepo ubijena 16.11.1991. u Ulici Nikole Demonje u Borovu Naselju gde se privremeno sakrila kod porodice Čečavac na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Te noći, pripadnici ZNG, upali su u ovu kuću pod brojem 72. i iz vatrenog oružja usmrtili šestoro civila koji su se skrivali u podrumu, među kojima je i Ana. Njihova tela izvučena su nakon ulaska pripadnika JNA. (1950-1991)
137. Novaković Stevka domaćica iz Bršadina, ubijena u jesen 1991. tokom bombardovanja Bršadina od strane hrvatskih oružanih formacija.
138. Nunić Rajko civil, izveden iz skloništa "Komerc" u Borovom naselju zajedno sa Petrom Grubišićem od strane Marka Filkovića, zapovednika ZNG i Damira Sarađena, zapovednika vojne policije. Oni su ih priveli u podrumske prostorije štaba Zbora narodne garde, gde je po naređenju Filkovića iz Sloništa "BZ" u istom mestu priveden Milan Đukić, nakon čega su pristupili ispitivanju Nunića, Grubišića i Đukića, pri čemu je Filković sa još nekoliko pripadnika Zbora narodne garde učestvovao u fizičkom zlostavljanju ove trojice, pa su između ostalog stavljali šaku soli jednom od njih usta, a zatim je Filković iste noći sa još dvojicom pripadnika vojne policije Rajka nunića, Petra Grubišića i Milana Đukića odvezao vozilom do obale Dunava, gde ih je iz vatrenog oružja likvidirao, a potom su njihove leševe bacili u Dunav. (1940-1991)

(http://www.slobodan- milosevic.org/documents/reports/Serbian/3- IZV.htm )
139. Okovački Dragica /45/ učiteljica, ubijena 20.09.1991. u bašti svoje porodične kuće prilikom bombardovanja civilnih ciljeva u mestu Bršadin od strane hrvatske vojske (1946-1991)
140. Oreščanin Milka /80/ Penzionerka, bolesna sa polomljenim kukom, živela u Ulici Otokara Keršovanija br. 59 a svirepo ubijena sa suprugom 11. novembra 1991. od strane naoružanih hrvatskih vojnika - pripadnika Vojne policije i Zbora Narodne Garde. Ubijeni su u skloništu u Olajnici gde su se skrivali. (1911-1991)
141. Oreščanin Mirko /78/ Srčani bolesnik, živeo u Ulici Otokara Keršovanija br. 59 a svirepo ubijen sa suprugom 11. novembra 1991. od strane naoružanih hrvatskih vojnika - pripadnika Vojne policije i Zbora Narodne Garde. Ubijen je kada je zatražio hleba, na šta mu je odgovoreno da „ovde nema hleba, već samo kruha“. Ubijeni su u skloništu u Olajnici gde su se skrivali. (1913-1991)
142. Orlović Ivan /77/ penzioner, rođen u Sremskoj Mitrovici u Srbiji, oženjen Srpkinjom Vukosavom. Živeo je u Vukovaru – Ilirska 25. Nestao je 30.10.1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Porodica strahuje da su odvedeni. (1914- 1991)
143. Orlović Vukosava /67/ penzionerka, rodom iz Ostrova, udata za Ivana Orlovića.Živela je u Vukovaru – Ilirska 25. Nestala je 15.10.1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Porodica strahuje da su odvedeni. (1924-1991)
144. Padežanin Ilija /43/ Civil iz Bobote. Bio je zaposlen kao radnik “Čistoće” u Rijeci. Dana 26.06.1991. javio se telefonom supruzi kako stiže u Bobotu svojoj kući ali toga dana gubi mu se svaki trag.

Porodica strahuje da je zarobljen i odveden od strane pripadnika hrvatske vojske. (1948-1991)
145. Paić Željko /31/ Konobar u bifeu na Autobuskom stajalištu u Vukovaru, nasilno odveden 10. avgusta 1991. od pripadnika hrvatske vojske nakon čega je likvidiran i bačen u Dunav. Njegov leš je identifikovan nakon 13 godina a nađen je na teritoriji Srbije. Željko je bio najprije isprebijan, a onda su mu na obali Dunava hrvatski vojnici ispalili dva hica u glavu. (1960-1991)
146. Palić Živojin /34/ ubijen 26.08.1991 od pripadnika hrvatskih snaga na Trpinji kao civil. (1957-1991)
147. Pantić Jovan /55/ Živeo u Borovu Naselju, ubijen od pripadnika hrvatskih snaga u svojoj kući 13.11.1991 u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1936- 1991)
148. Pavić Radoslav /25/ Svirepo ubijen sa majkom 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar. (1929-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")

149. Pavić Savka /62/

Penzionerka, svirepo ubijena sa sinom 16.11.1991. u kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Samo je Savka ubijena u podrumu.

Psovajući joj četničku majku, hrvatski vojnik joj je naredio da napusti podrum. S obzirom da se teže i sporije kretala odgovorila je: “Sad ću ja dete”, nakon čega ju je zenga usmrtio hicem iz puške. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar. (1929-1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima

1941-1945 i 1991-1992")

150. Pavlović Miholjka /66/

Penzionerka, svirepo ubijena sa ćerkom i dvoje unučadi 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.

Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Svi su ubijeni na krajnje monstruozan način za šta postoji obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar. Miholjka je usmrćena udarcima tupim predmetom u glavu. Imala je brojne podlive i povrede po telu. (dr Avramov,

Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992") (1925-1991)

151. Pavlović Nada /36/

Svirepo ubijena sa suprugom, majkom i dvoje dece 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se

skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Svi su ubijeni

na krajnje monstruozan način za šta postoji obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar. (dr Avramov, Ekmečić,

Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992") (1954-1991)

152. Pavlović Zoran /17/

Učenik, svirepo ubijen sa majkom i sestrom 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Svi su ubijeni na krajnje monstruozan način za šta postoji obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu. Zoran je usmrćen udarcima sekirom. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar..(prema drugim informacijama Zoran je preživeo a ubijen je zapravo Željko Cvetković, Nadin sin iz prvog braka) (1974-1991) (dr Avramov,

Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")

153. Pavlović Zorica /15/

Zlostavljana pa ubijena sa majkom i bratom 16.11.1991. u svojoj kući u Ulici Nikole Demonje br. 74 u Borovu Naselju na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici hrvatske vojske, ZNG, najpre su pod pretnjom oružjem izveli civile iz podruma gde su se skrivali a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama masakrirali u dvorištu. Svi su ubijeni na krajnje monstruozan način za šta postoji obimna dokumentacija kod Vojnog tužilaštva u Beogradu. Tela su pronašli pripadnici JNA po ulasku u Vukovar. Zorica je zlostavljana pa ubijena udarcima sekirom o glavu. Imala je brojne povrede po telu i licu a po nekim svedočenjima, hrvatski vojnici su naneli nekoliko povreda udarajući je staklom po licu. (1976-1991) (dr Avramov, Ekmečić,

Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991-1992")

154. Pejić Dario /12/ učenik iz Borova Sela, poginuo u stanu u Vukovaru gde se nalazilo više civila kada je eksplozivna naprava, projektil nepoznatog kalibra probila prozor i usmrtila ga zajedno sa drugom. (1979-1991)
155. Pelić Velimir /30/ Završio je višu ekonomsku školu ali nije bio zaposlen. Sa suprugom je živeo u Vukovaru – Ulica B. Kidričla 37. Zbog povrede noge u saobraćajnoj nesreći od avgusta 1991. godine, nalazi se na lečenju u Vukovarskoj bolnici gde mu se 23.10.1991. gubi svaki trag. Bio je civil, a porodica strahuje da je odveden od pripadnika ZNG i likvidiran. (1961-1991)
156. Pilipović Dušan /44/ Prisilno nestao u jesen 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Porodica strahuje da je zarobljen i likvidiran. (1947-1991)
157. Poljak Vera /39/ prisilno nestala tokom 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga (1952- 1991)
158. Ponjević Simo /34/ bio je policijski radnik SUP Vukovar sve do 1991. godine kada je dobio otkaz zbog svoje nacionalne pripadnosti. Ubijen je 26. juna 1991. kao civil od strane pripadnika hrvatske policije pod komandom Tomislava Merčepa. Preminuo je majci na rukama. (1957-1991)
159. Puđa Vojin /71/ Penzioner, živeo u Vukovaru. Preminuo je 7.

decembra 1991. od zadobijenih povreda u Vukovaru. (1920-1991).
160. Radeka Vesna ubijena u jesen 1991. na području Vukovara od strane pripadnika hrvatske vojske, pripadnika Zbora Narodne Garde.
161. Radić Milan /61/ ubijen početkom oktobra 1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1930-1991)
162. Radišić Milovan /67/ penzioner iz Bršadina, preminuo 15.01.1992. godine od posledica ranjavanja od strane pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. (1925- 1991)
163. Radović Mihajlo /58/ prisilno nestao 18.09.1991 na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Odveden je iz vukovarske bolnice u nepoznato. Identifikovan je 2009. godine a sahranjen u toku maja iste godine na groblju u Vukovaru
164. Rakin Vladimir /28/ ubijen 12.10.1991 od pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. Prema podacima centra Documenta iz Zagreba, Vladimir je bio civilna žrtva rata. (1963-1991)
165. Rakić Predrag /24/ Bio je zaposlen u “Vutekstu” a živeo je sa roditeljima u Vukovaru. Za vreme “Vukovarske bitke” skrivao se sa roditeljima i komšijama u skloništu stambene zgrade na Slaviji. Zajedno sa još nekoliko Srba, prisilno je odveden u prepodnevnim časovima 1. oktobra 1991. godine od strane hrvatskih vojnika, pripadnika ZNG-a. Navodno je odveden u zgradu gimnazije te nakon mučenja likividiran. Tada mu se gubi svaki trag. Identifikovan u Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu 2019. godine. (1967-1991)

166. Rašeta Slavka /53/ Domaćica, ubijena kao civil 28. avgusta 1991. zajedno sa suprugom Veselinom prilikom artiljerijskog napada hrvatske vojske na njihovu porodičnu kuću u Borovom Selu.
167. Rašeta Veselin /59/ Ubijen kao civil 28. avgusta 1991. zajedno sa suprugom Slavkom prilikom artiljerijskog napada hrvatske vojske na njihovu porodičnu kuću u Borovom Selu.
168. Roknić Stevo /30/ Civil, završio je srednju poljoprivrednu školu a bio je zaposlen u VUTEKS-u u Vukovaru. Živeo je sa suprugom i dvoje dece u centru grada. U noći između 17. i 18. septembra 1991. hrvatski vojnici, pripadnici ZNG zarobili su ga u Proleterskoj ulici nakon čega su ga odveli do obala Dunava i tamo mučili i streljali. (1961- 1991)
169. Ružić Miodrag /30/ ubijen 09.07.1991 od strane pripadnika hrvatske vojske na putu između Bogdanovaca i Marinaca. (1961-1991)
170. Samardžija Nada /23/ Živela u Vukovaru, ubijena je u svojoj porodičnoj kući 22.09.1991. kada su naoružani pripadnici hrvatske vojske ispalili tromblon na njenu kuću; tom prilikom je poginulo i ranjeno još nekoliko civila; Šrapnel je pogodio Nadu u glavu usmrtivši je na licu mesta. (1968-1991).

171. Sarkanjac Savo /53/ Živeo je sa suprugom u porodičnoj kući u Vukovaru i oboje su se bavili poljoprivredom. Zarobljen kao civil 02.09.1991. godine od strane pripadnika hrvatske vojske i odveden u nepoznato. Tog jutra je krenuo na traktoru sa prikolicom zajedno sa još jednim čobanom u polje kako bi odvezao hranu za domaće životinje. Supruga je kasnije saznala da su ih tamo dočekali pripadnici 107. brigade i odveli ih preko Drave do Narda. Saznala je i to da je čobanin odveden kod nekog gazde u Donji Miholjac, a da je njen muž ubijen.Savo do danas nije pronađen. (1938-1991)
172. Savić Momčilo /17/ Učenik, ubijen 28.09.1991. od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske, ZNG, prilikom napada na srpska naselja. (1973-1991)
173. Segedi Irena /68/ Rusinka, ubijena egzekucijom u svojoj porodičnoj kući u oktobru 1991. u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1923- 1991)
174. Silađin Milan civil, nasilno izveden polovinom oktobra 1991. iz skloništa zajedno sa još desetak civila od strane pripadnika hrvatske vojne policije - ZNG među kojima su bili Vlado Šterc i Vlado Demetar nakon čega je odveden u Vukovar i svirepo ubijen.
175. Sireta Simo /55/ Penzioner, nasilno izveden iz svog stana 01.11.1991. od strane pripadnika hrvatske policije i oružanih formacija te odveden na nepoznatu lokaciju gde je mučen pa likvidiran. (1936-1991)

176. Skeledžija Vlado /61/ Oženjen, otac dve ćerke. Po zanimanju je bio saobraćajni tehničar a bio je zaposlen i kao privatni prevoznik. Živeo je u porodičnoj kući u Borovo Naselju – Sremska ulica br. 2. Uhapšen je u noći između 30. i 31. jula 1991. u Vukovaru od strane naoružanih hrvatskih vojnika pod komandom Tomislava Merčepa nakon čega je mučen i streljan a telo je bačeno u Dunav. (1930-1991)
177. Sladojević Nada /61/ Penzionerka, ubijena 10.10.1991. u podrumu gde se skrivala u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. U podrumu, skloništu gde se skrivala bačena je eksplozivna naprava nepoznatog kalibra usled čega je žena preminula. Pokopana je u blizini bolnice, a potom u grobnicu na Novom Groblju u Vukovaru. Identifikovana je 2009. na Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu. (1930-1991)
178. Simonović Milan žrtva rata, poginuo - smrtno stradao u Bršadinu
179. Smiljanić Momčilo /59/ Penzioner, ubijen 17.09.1991. nedaleko od svoje kuće od pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. (1932-1991)
180. Želimir Sremac /27/ Bio je zaposlen u preduzeću “Medika” Zagreb, pogon Vukovar. Sa suprugom i ćerkom je živeo u Borovu. U leto, 26. avgusta 1991. godine, u ranim jutarnjim časovima je zarobljen od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske i odveden u nepoznato. Prema rečima svedoka, viđen je u Borovom Naselju kako ga u civilnoj odeći odvode. Vodi se na listi nestalih lica. (1964-1991)

181. Šolić Milan (31) – Živeo u mestu Lovča, prisilno nestao 04.07.1991. godine. Zarobljen je od pripadnika hrvatskih snaga kao civil u Tovarniku i najverovatnije ubijen. I danas se vodi kao nestalo lice. (1959-1991)
182. Šovanj Zvonko /28/ Rusin, živeo u Mikluševcima ali i u Bačincima u Srbiji. Poginuo je 1991. a sahranjen u Sremskoj Mitrovici. (1963-1991)
183. Stanić Radovan žrtva rata, poginuo - smrtno stradao u Bršadinu
184. Stanković Ranko /57/ živeo je sa suprugom i troje dece u Borovom Naselju. Skrivao se u podrumu svoje porodične kuće odakle je 06.11.1991. nasilno odveden od pripadnika hrvatske vojske i likvidiran. (1934-1991)
185. Stojanović Stojan /50/ Svirepo ubijen 4. jula 1991. nakon što je grupa hrvatskih vojnika upala u njegov dom, izvršila nasilan pretres i pljačku. Hrvatski vojnici su Stojana najpre zlostavljali, pa mu neobuvenom, uzdignutih ruku iznad glave, naredili da trči niz ulicu. Kada se posle stotinak metara okrenuo licem prema svojim progoniteljima, rafalom iz automatske puške ubio ga je “hadezeovac” Mladen Mirosavljević. (1941-1991)
186. Stracenski Đuro /60/ Rusin, rođen u mestu Bikić, Srbija. Živeo na Sajmištu a ranjen je u minskom polju, a preminuo je 9. decembra 1991. na lečenju u Beogradu. (1931-1991)
187. Strižak Siniša /25/ Prisilno nestao 04.07.1991. kao civil od pripadnika hrvatskih snaga u Vukovaru. Njega i njegovog kolegu Milana Šolića su kao civile zarobili pripadnici ZNG a njihova sudbina do danas nije rasvetljena. (1966-1991).

188. Stupar Bogdan /41/ Bio je radnik “Šumarije” u Osijeku a živeo je sa suprugom i dvoje dece u Ostrovu, Kolodvorska ulica br. 88. Uhapšen je kao civil 29.07.1991. na putu između Vukovara i Bogdanovaca zajedno sa svojim kolegom Obradom Dračom od strane naoružanih pripadnika hrvatske paravojske. Nakon svirepog mučenja obojica su likvidirani. Obradovo telo je nađeno u Dunavu a Bogdan se i dalje vodi kao nestalo lice. Postoje indicije da su i njegovo telo hrvatski vojnici bacili u reku Dunav. (1950-1991)
189. Subašić Mirko (67) – Penzioner, ubijen 15.10.1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Identifikovan 2010. na Zavodu za sudsku medicinu i kriminalistiku Medicinskog fakulteta u Zagrebu. (1924-1991)
190. Sučević Branko /62/ Penzioner, trgovac iz Vukovara. Branko je bio invalid bez jedne noge, iz Borova Naselja, vlasnik dva ugostiteljska objekta: „Grmeč“ i „Migros“ u Vukovaru, koji su minirani u jesen 1991. godine od strane pripadnika ZNG. Njega je nakon svirepog mučenja i zlostavljanja okrutno ubio 7. oktobra 1991. pripadnik ZNG Dražen Gažo. (1929-1991).
191. Tešić Milodrag /52/ Ubijen, smrtno stradao u novembru 1991. godine na području Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga (1939-1991).
192. Tintor Nenad /28/ Ubijen u oktobru 1991. zajedno sa svojim ocem Žarkom u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatske vojske. (1964-1991)
193. Tintor Žarko /56/ Rođen u mestu Dijelka kod Virovitice, ubijen u oktobru 1991. zajedno sa svojim sinom Nenadom u Vukovaru na području pod

kontrolom hrvatske vojske. (1935-1991)
194. Tolić Marko /59/ Penzioner, rodom iz Slavonskog Broda, poginuo, ubijen 13.11.1991 u Borovom Selu od pripadnika hrvatskih snaga tokom oružanog napada na ovo srpsko mesto (1932-1991)
195. Tomšik Dragica /80/ Penzionerka, građanka Republike Srbije, rođena i živela u Bačkoj Palanci. Dana 05.09.1991 u Vukovaru, u naselju Mitnica joj se gubi svaki trag i ona se vodi kao nestalo lice. (1911-1991)
196. Tošković Teodor Tošo /41/ Ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama sve masakrirali u dvorištu. Teodora su odveli na njivu iza kuće i tamo ga streljali. Reč je o pripadnicima ZNG pod komandom Martina Sabljića. Tela su pronađena po ulasku pripadnika JNA.
197. Trajković Velimir /61/ Penzioner, ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama sve masakrirali u dvorištu. Tela su pronađena po ulasku pripadnika JNA. Masakr je preživela jedino Velimirova supruga Milica koja se dva dana skrivala u podrumu i koja je kasnije svedočila o zločinu hrvatskih snaga. (1930- 1991) (dr Avramov, Ekmečić, Isaković: "Genocid nad Srbima 1941-1945 i 1991- 1992")
198. Travaš Milan /47/ Ubijen 16.11.1991. u Borovu Naselju u Ulici Nikole Demonje br. 74 na teritoriji pod

kontrolom hrvatskih snaga. Pripadnici Zbora Narodne Garde upali su u dom gde se skrivalo devetoro srpskih civila i pod pretnjom oružjem izveli su ih iz podruma a potom ih vatrenim oružjem ali i sekirama sve masakrirali u dvorištu. Tela su pronađena po ulasku pripadnika JNA. (1944-1991)
199. Uglješić Petar Prisilno nestao 01.10.1991 . kao civil u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga.
200. Ugrešić Branko /65/ penzioner, ubijen 17.11.1998 kao povratnik u Petrovcima. (1933-1998)
201. Ustić Željko /33/ Živeo u Boboti kod Vukovara. Željko je krenuo kamionom sa još trojicom drugova u jednu ulicu u Vukovaru radi utovara nekog tereta. Dana 05.04.1997. vozeći u rikverc naleteli su na minu hrvatske vojske. U eksploziji su Željko i njegov kolega smrtno stradali, dok su ostala dvojica mladića preživela. (1964-1997)
202. Vaselek Boris /5/ Dečak ukrajinske nacionalnosti, poginuo je u svom selu Petrovci 01.10.1991. od granate koja je pala u njihovo dvorište dok je okupljeni narod izašao da pozdravi i dočeka pripadnike JNA. To je jedina granata ispaljena tog dana a od njenog razornog dejstva ranjena su sedmorica pripadnika kao i jedna starija žena koja je ubrzo preminula. Opravdana je sumnja da su meta hrvatske artiljerije upravo i bili pripadnici JNA. Boris je preminuo na licu mesta. (1986-1991)
203. Vejić Ljubomir /31/ Rodom iz Borovog Sela. Zarobljen je i ubijen 16.11.1991 od pripadnika hrvatskih snaga na području Vukovara. Prema podacima centra Documenta.hr iz Zagreba, reč je o civilnoj žrtvi rata. (1960-1991)

204. Vezmar Milan /61/ Penzioner, civil, ubijen 5. novembra 1991. od strane naoružanih hrvatskih vojnika, pripadnika ZNG, među kojima su prepoznati Zdenko Štefančić, Mira Dunatov, Marenković, Đumić, Lepen. Oni su došli u kuću Vezmara oko 2 časa posle ponoći, izveli ga iz skloništa koje se nalazilo u zgradama "BZ" u blizini osnovne škole "Ivan Goran Kovačić", zajedno sa komšijom Miloradom Zorićem. Odveli su ih u podrum solitera S10/2 u Borovu Naselju, gde su Zorić i Vezmar bili ispitivani i teško zlostavljani. Odvedeni su u dvorište dečijeg vrtića u Borovu Naselju gde su i likvidirani iz pištolja. (1930-1991).
205. Vidaković Đorđe /13/ preminuo 01.11.1991. u vukovarskom naselju Lužac. Porodica je tokom rata izbegla u Srbiju. (1978-1991)
206. Višić Branko /54/ Ubijen u svojoj porodičnoj kući početkom novembra 1991. u Bogdanovcima na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (1957-1991)
207. Vladisavljević Svetislav /34/ Sa porodicom je živeo u Vukovaru. U avgustu 1991. godine je ranjen od strane hrvatske vojske nakon čega je prevezen u bolnicu u Vukovaru odakle je 02.11.1991. godine izveden od strane naoružanih hrvatskih vojnika, pripadnika ZNG i odveden u nepoznato. Prema podacima udruženja žrtava, izvesni Uskoković ga je odveo u zgradu “Borovo Komerca” i od tada više nije viđen. I danas se vodi kao nestalo lice. (1957-1991)
208. Vojnović Ilija /64/ Penzioner, sa porodicom je živeo u Vukovaru, naselje Olajnica – Ulica Otokara Keršovanija br. 11. Bio je rodom iz Mazina. Dana 01.10.1991 u Vukovaru nasilno je odveden od pripadnika ZNG iz skloništa na Slaviji gde se skrivao sa članovima svoje porodice. Nakon

toga je ubijen zbog svoje nacionalnosti. Dugo se vodio kao nestalo lice. (1927-1991)
209. Vojnović Miloš /41/ Civil, rođen u Beogradu a izgubio život 04.08.1992 na području Vukovara. (1951-1992)
210. Vojvodić Nikola Nasilno izveden kao civil polovinom oktobra 1991. iz skloništa zajedno sa još desetak civila od strane pripadnika hrvatske vojne policije - ZNG među kojima su bili Vlado Šterc i Vlado Demetar nakon čega je odveden u Vukovar i svirepo ubijen.
211. Vorkapić Ilija /93/ Penzioner, teško ranjen, preminuo u Vukovaru. //::// Ubijen egzekucijom sa suprugom Jelicom 14.09.1991 u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Vodio se kao nestalo lice. Odgovorni: pripadnici hrvatske vojske (1898-1991)
212. Vorkapić Jelica /86/ Ubijena egzekucijom sa suprugom Ilijom 14.09.1991 u Vukovaru na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Vodila se kao nestalo lice. Odgovorni: pripadnici hrvatske vojske (1906-1991)
213. Vračarić Milica /67/ penzionerka, majka proslavljenog sportiste Živojina Vračarića, na poziv komšija Hrvata sklonila se sa suprugom Dragoljubom u sklonište Borovo-komerca. Dragoljub i Milica Vračarić su došli 15. novembra 1991. i tu prvu noć su proveli mirno, niko ih nije dirao. Sutradan su Vračariće i njihove komšije legitimisali pripadnici ZNG: Martin Sabljić, Nikola Čibarić i Ivan Bartol. Vračarići su odvedeni u drugu prostoriju skloništa gde je Dragoljub upitan gde mu je sin. Oduzeto mu je tadašnjih 52.000 jugoslovenskih dinara i 100 nemačkih maraka. Nikola Čibarić je Vračariće strpao u auto i odveo kod železničke stanice u

Borovu naselju, do ulice Karla Marksa. Nikola Čibarić ih je izbacio van auta, repetirao automarsku pušku i ispalio rafal metaka u njih. Milica Vračarić je ostala na mestu mrtva, a Dragoljub je bio teško ranjen, i pao na zemlju. Uspeo je da se pribere i krenuo ka svojoj kući. Tu je naišao na vojnike JNA, koji su ga je hitno

prebacili u bolnicu u Srbiju. (1924 – 1991)

214. Vučetić Jovan /38/

Sa suprugom, majkom i dvoje dece živeo je u mestu Berak. Zarobljen kao civil 29.10.1991 od hrvatskih snaga kod obližnjeg Doma Zdravlja. Porodica strahuje da je zarobljen i odveden u Vukovar; I dalje se vodi kao nestalo

lice. (1953-1991)

215. Vučinić Ljuban /48/

Bio je stalno zaposlen u transportnoj firmi

„Borovo Transport“ kao vozač. Ljubanu stiže anoniman poziv 21. jula 1991. godine, gde mu je rečeno da ne izlazi iz kuće i da će mu uzeti kamion, koji je bio vlasništvo njegove firme. Tog 22. jula 1991. Ljuban Vučinić je odveden oko tri časa posle ponoći u žutom autu marke

„Lada“ od unformisanih i naoružanih lica hrvatske nacionalnosti na nepoznatu lokaciju. Sve stvari bile po kući razbacane. Neko je obavio pretres njegove kuće. Tek nakon rata Ljubanova porodica je u Novom Sadu uspela naći njegovo telo i sahraniti ga u Negoslavcima. Pre ubistva Ljuban Vučinić je stravično premlaćen od svojih ubica, što je dokumentovano slikama novosadske policije.

(1943-1991)

216. Vučković Slobodan /36/ civil, dugo je živeo u Nemačkoj gde je radio kao šofer. Od 1990. je bio vlasnik prevozničkog preduzeća CHAD u Vukovaru. Hrvatski vojnici pod komandom Tomislava Merčepa su došli 7. jula 1991. po Vučkovića u njegovu kuću u Velebitskoj ulici, i odveli ga u privatni zatvor Mesne zajednice „Nikola Demonja“, u Borovom Naselju. Bio je zatočen i u logoru u prostorijama OŠ “Bratstvo i jedinstvo”. Tu su ga svirepo mučili i ubili. Posle su leš odvezli do obala Dunava i zatim bacili u Dunav. Tek 11. jula 1991. godine Dunav je u Srbiji izbacio njegov leš. (1955- 1991)
217. Vukmanović Jovan /36/ Rodom iz Prigrevice kod Apatina. Živeo u Vukovaru – Svilajevska br. 8. Nasilno je odveden kao civil 15.10.1991 u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga i likvidiran. (1955-1991)
218. Vukotić Veso /30/ poginuo 08.04.1992. na području Vukovara. Prema podacima centra Documenta.hr reč je o civilnoj žrtvi rata. (1961-1992)
219. Vuković Evgenija /41/ Rusinka po nacionalnosti, ubijena sa suprugom Ilijom 16.11.1991. u podrumu svoje porodične kuće u Kozaračkoj ulici u Borovu Naselju, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga od strane naoružanih pripanika ZNG. Prema rečima preživelih Srba, naoružani hrvatski paravojnici su išli od kuće do kuće i vršili likvidacije srpskog stanovništva. (1950-1991)
220. Vuković Ilija /49/ ubijen sa suprugom Evgenijom 16.11.1991. u podrumu svoje porodične kuće u Kozaračkoj ulici u Borovu Naselju, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga od strane naoružanih pripanika ZNG. Prema rečima preživelih Srba, naoružani hrvatski paravojnici

su išli od kuće do kuće i vršili likvidacije srpskog stanovništva. (1942-1991)
221. Žegarac Milan /44/ Novinar Večernjih Novosti, ubijen na Trpinjskoj cesti snajperskim hicem 07.10.1991 sa položaja hrvatske vojske. Milan je ubijen na uglu Trpinjske ceste i Hercegovačke ulice a njegovo telo, dan posle ubistva, uspeo je da izvuče vojnik na redovnom odsluženju roka u JNA Zoran Milanović. Žegarac je pogođen jednim metkom u vrat a hrvatski mediji su prethodnih godine faktički priznale odgovornost Zbora Narodne Garde za ovaj zločin, istovremeno pokušavajući ubistvo predstave legitimnim vojnim ciljem pravdajući tezom da su tu vođene borbe. (1947-1991)
222. Živković Jovan - Civil, živeo u Vukovaru, ubijen u svojoj kući 17.11.1991 u Borovu Naselju od strane naoružanih pripadnika hrvatske vojske. Sabljić Martin, kao zapovednik straže skloništa "Nova obućara" naredio je izvođene 11 civila, koji su potom streljani. Među njima je bio i Jovan.
223. Zorić Milorad /57/ Civil, živeo sa porodicom u Vukovaru. Dana 5. novembra 1991. hrvatski vojnici, pripadnici ZNG : Zdenko Štefančić, Mira Dunatov zajedno za drugim pripadnicima ZNG Marenkovićem, Đumićem i Lepenom, su oko 2 časa posle ponoći, izveli iz skloništa koje se nalazilo u zgradama "BZ" u blizini osnovne škole "Ivan Goran Kovačić", srpske civile: Milorada Zorića i Milana Vezmara. Odveli su ih u podrum solitera S10/2 u Borovu Naselju, gde su Zorić i Vezmar bili ispitivani i teško zlostavljani. Odvedeni su u dvorište dečijeg vrtića u Borovu Naselju gde su i likvidirani iz pištolja. (1934-1991)
224. Zorić Petar Ubijen, smrtno stradao 01.10.1991. na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Vodio se kao nestalo lice.

225. Žunić Nedeljko /32/ rodom iz Bršadina, ubijen 13.11.1991. na području Vukovara na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubili su ga pripadnici hrvatskih snaga. (1959-1991)
226. Zverac Stevan (Stevo) Civil, živeo u Vukovaru, ubijen – prisilno nestao u leto 20.06.1991 na području grada Vukovara, na teritoriji pod kontrolom hrvatskih snaga. (-1991)
227. Komazec Ljubomir Rođen i živeo u Borovu Selu. Ubijen je u svojoj porodičnoj kući od granate 30.08.1991. prilikom napada hrvatske vojske na srpsko stanovništvo ovog kraja.
228. Bojanić Nada Civilna žrtva rata, rodom iz Bršadina, ubijena je 17. septembra 1991. od eksplozivnog projektila nepoznatog kalibra. Sahranjena je trinaest dana kasnije na centralnom groblju u Osijeku.
229. Radulović Mirjana /39/ Rođena u Goričkoj kod Dvora, živela u Borovu Naselju (Vukovar). Zarobljena je u jesen 1991. od strane pripadnika hrvatske vojske sa još četiri žene nakon čega su sprovedene u novo centralno skladište u Borovu Naselju. Tamo su bile izložene psihofizičkim torturama a na toj lokaciji su i ubijene. Posmrtni ostaci su ekshumirani 01.05.1992. sa groblja u Vukovaru a potom identifikovani i Mirjana je dostojanstveno sahranjena u porodičnoj grobnici. (1952-1991) (Dic Veritas)
230. Stracenski Petar /74/ Rusin po nacionalnosti, rođen u mestu Bikić, opština Šid. Živeo je u mestu Mikluševci sa suprugom u Ulici Moše Pijade br. 31. Poginuo je, ubijen sa suprugom Martom 31.01.1993. u svojoj porodičnoj kući u Mikluševcima. Ekshumiran je i identifikovan 19.04.1999. a potom ponovo dostojanstveno sahranjen na groblju u Mikluševcima. (1919-1993) (Dic Veritas)
231. Božica Nešić Civil, preminula 1991. godine. Njeno ime navodi se u evidenciji posmrtnih ostatka koji su objavili stručnjaci VMA Beograd. Reč je ljudima koji su tokom humane asanacije sahranjeni na Novom groblju Dubrava u Vukovaru nakon završetka bitke
231-234. Četiri žene (za sad) nepoznatog identiteta zarobljene su zajedno sa Mirjanom Radulović od strane pripadnika hrvatske vojske u jesen 1991. nakon čega su sprovedene u novo centralno skladište u Borovu Naselju. Tamo su bile izložene psihofizičkim torturama a na toj lokaciji su i ubijene. (Veritas 2022 – bilten, prema navodima Nataše Radulović, ćerke ubijene Mirjane)
235. Radojka Đurić Srpkinja, preminula 17. ili 18.11.1991. na području Vukovara, sahranjena na Novom Groblju Dubrava
236. Ljubica Vučenović /72/ Srpkinja, preminula 17. ili 18.11.1991. na području Vukovara, sahranjena na Pravoslavnom groblju u Vukovaru (1919 – 1991)
237. Tomislav Maljak /58/ Penzioner, Hrvat, radnik iz Vukovara, ubijen 19. 7. 1991. u Vukovaru, hicem iz vatrenog oružja na području pod kontrolom hrvatskih snaga u vreme kampanje zastrašivanja i nasilja nad Srbima. (1934-1991) (Nacional.hr: "406 ubojica slobodno šeće Hrvatskom" )
238. Ignjac Kovačić /43/ Radnik iz Vukovara, ubijen 21.08.1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Ubijen je hicem iz vatrenog oružja (1948-1991) (Nacional.hr: "406 ubojica slobodno šeće Hrvatskom" )
239. Branko Kučinić /34/ Radnik iz Vukovara, ubijen u periodu između 5. i 10.10.1991. u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Pretučen je i usmrćen udarcima. (Nacional.hr: "406 ubojica slobodno šeće Hrvatskom" )
240. Luka Grujić /34/ Rođen 16.08.1957. u Virovitici, imao je prebivalište u Vukovaru u V. S. Karadžića br. 28. Nestao je tokom novembra meseca 1991. godine. Prema navodima Crvenog Krsta Luka se vodi kao nestalo lice a porodica strahuje da je odveden u neki od logora i tamo zatočen (Knjiga MKCK 2015)
241. Dušan Zečević živeo u Vukovaru - Ulica Slavka Rodića br. 11. Ubijen je u Vukovaru 01.10.1992. godine zajedno sa svojom suprugom Zečević Ljubicom. (Izvor: Veritas -> Zapisnik o uviđaju Opštinskog suda u Vukovaru, sa privremenim sjedištem u Dalju broj: KRI-188/92. od 11.10.1992. godine)
242. Ljubica Zečević živela u Vukovaru - Ulica Slavka Rodića br. 11. Ubijena je u Vukovaru 01.10.1992. godine zajedno sa svojim suprugom Zečević Dušanom. (Izvor: Veritas -> Zapisnik o uviđaju Opštinskog suda u Vukovaru, sa privremenim sjedištem u Dalju broj: KRI-188/92. od 11.10.1992. godine)
243. Dragan Šumonja Žagar /50/ rođen 1941. godine u Veri kod Vukovara gde je imao i prebivalište, živeo je i u Plaškom, gde je i ubijen 07.08.1991. godine na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (Knjiga: „Ogulinski kraj u Domovinskom ratu“).
244. Stanoje Čupić /39/ Živeo je u Vukovaru, gde je bio zaposlen kao konobar u hotel „Dunav“ u Vukovaru. Dana 16.11.1991. je dovežen kao civil u vukovarsku bolnicu zbog zadobijene povrede, opekotine i porodica je tada ostvarila poslednji kontakt sa njim. Taj datum se od 1991. godine na popisima žrtava vodi kao datum njegovog nestanka. ("Vaš lik, naš put")
245. Milivoj Slepčević /82/ Penzioner, teško pokretan, ubijen je 16.11.1991. u svojoj kući u Vukovaru na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (Veritas, izjava supruge Slepčević-Čupić Veselinke)
246. Grujo Moconja /73/ Penzioner, smrtno stradao - ubijen sa svojom suprugom Budimkom. Oboje pobijeni u porodičnoj kući, skloništu sredinom oktobra 1991. na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Tela pronađena nakon izvršenog zločina. (1918-1991)
247. Budimka Moconja Penzionerka, smrtno stradala - ubijena sa svojim suprugom Grujom. Oboje pobijeni u porodičnoj kući, skloništu sredinom oktobra 1991. na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Tela pronađena nakon izvršenog zločina. (1921-1991)
248. Jordan Gligorijević /56/ Civil, penzioner, imao je prebivalište u Vukovaru gde je i ubijen 1991. godine na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1935-1991)
249. Mirko Inđić Imao je prebivalište u Vukovaru gde je i ubijen 17.09.1991. godine na području pod kontrolom hrvatskih snaga. Sahranjen na groblju Nova Dubrava u Vukovaru
250. Gosto Malinović /41/ Imao je prebivalište u Vukovaru gde je i ubijen 1991. godine na području pod kontrolom hrvatskih snaga. (1951-1991)
251. Stojan Marković /82/ Penzioner, teško pokretan, imao je prebivalište u Vukovaru gde je i poginuo, smrtno stradao, ubijen 02.02.1992. godine

Moja Posavina

Претражи овај блог

VUKOVAR: DONOSIMO POPIS UBIJENIH SRPSKIH CIVILA I ŽRTAVA RATNOG ZLOČINA

Коментари

Постави коментар