Monstruozno ubistvo Srpkinje Dragice Đaković koja je bila u poodmakloj trudnoći, i njene dvogodišnje ćerke Dejane predstavljaju simbol varvarstva i genocida koji su pripadnici hrvatske vojske, počinili i sproveli u periodu od 1991. do 1995. za vreme agresije na Republiku Srpsku
Na svom kućnom pragu u selu Batkuša prekinuta su tri života - ubijene su dvogodišnja Dejana Đaković i njena majka Dragica koja je bila u šestom mesecu trudnoće. Dakle, Dragica je ubijena sa svojom ćerkicom i svojim nerođenim detetom koje voljom nekih bezumnika nikada nije ugledalo svetlost dana.
Tog dana zlo je dobilo svoj potpuni oblik! Zna li su zlikovci i šta rade i koga napadaju, u šta pucaju..znali su ali im ruka nije zadrhtala! Batkuša, pitomo selo u Posavini, u kojem nije bilo nikakvih borbenih dejstava više puta je bilo meta hrvatske artiljerije baš kao i ostala srpska sela pa čak i sam grad Šamac. Gađane su škole, dečija igrališta, crkve, pijace, bolnice, vrtići, stambene zgrade...hrvatske granate i snajperi ubijali su i Srbe i Bošnjake, i srpsku i bošnjačku decu...još teže je bilo tokom direktnih upada diverzanata u sela. To je bio klasičan vid terorisanja stanovništva, čist primer agresije i ratnog zločina protiv civilnog stanovništva.
Мalena Dejana je bila najveća radost svojih roditelja Mitra i Dragice. Njenom rođenju svi su se radovali, slavili, pevali i veselili. Bio je to najlepši dan u životima Đakovića. Imali su roditelji stotine planova šta će i kako će kada je reč o odrastanju njihove mezimice. A onda je stigao rat i prekinuo sve! Dejana je 2. avgusta proslavila svoj drugi rođendan, nažalost i poslednji...nije još naučila pisati ni prva slova, nije umela ni da izgovori reč "rat" ali već je postala pretnja "velikim hrvatskim bojovnicima".
Pripadnici hrvatske vojske iz Orašja, tog zloglasnog vojnog uporišta, zasuli su selo Batkušu gelerima, mecima, bombama..zatrovani mržnjom prema svemu što je srpsko i pravoslavno, tukli iz sveg mogućeg naoružanja po ovom malom naseljenom mestu, po nedužnim civilima..Dragica je usmrćena pred kućom i to dok je Dejanu držala u naručju..tri života u trenu su prekinuta!
Svo zlo koje je dolazilo u Posavinu, dolazilo je upravo iz Orašja i Odžaka, vojnih uporišta gde je bila skoncentrisana hrvatska vojska. Orašje i Odžak ostali su upamćeni po stravičnim logorima gde su vršena masovna silovanja srpskih žena i devojčica kao i zverska mučenja i likvidacije zarobljenika za šta postoje sudske presude. Upravo iz ta dva mesta kretali su svi napadi na srpska sela i gradove a odatle je neprestano vršeno granatiranje naseljenih mesta. Ko je naređivao i lično učestvovao u genocidu nad srpskim i nehrvatskim stanovništvom nije teško utvrditi, zna se ko je bio na komandim mestima..samo je neophodno malo volje kako bi počinioci bili procesuirani a pravda zadovoljena.
SUĐENJE ZA ZLOČINE NAD CIVILIMA U ORAŠJU TRAJE
Pred Sudom BiH trenutno se vodi suđenje desetorici pripadnika HVO-a za zločine nad srpskim logorašima u Orašju tokom 1992. Za zločine u Orašju optuženi su general HVO-a Đuro Matuzović, Ivo i Tado Oršolić, Marko Dominković, Јoso Nedić, Marko Blažanović, Mato i Anto Živković, Stjepo Đurić i Mirko Јurić.
Prema optužnici, oni su zločine počinili kao pripadnici komandnih struktura HVO-a, te vojne i civilne policije u Orašju.
Matuzović, Živković i Đurić optuženi su i da su, zajedno sa njima poznatim pripadnicima vojne policije HVO-a, u šupi u Donjoj Mahali i u logoru u osnovnoj školi u tom mestu učestvovali u ubistvima, mučenju, silovanju i nečovečnom postupanju prema ratnim zarobljenicima.
Međutim, porodice ubijenih Srba ali i Bošnjaka Šamca, ogorčene su što optužnica nije proširena i na zločine u selima poput Batkuše, Obudovca, Crkvine, Brvnika...
ŠAMAC TEŠKO STRADAO TOKOM AGRESIJE
Tokom hrvatske agresije na Šamac (1992-1995) zverski je ubijeno više stotina građana srpske nacionalnosti. Osim Srba, u napadima velikohrvatskog agresora stradali su takođe i Bošnjaci i Romi ali i Hrvati. U naselju Domaljevac postojao je i logor za Srbe, a nema sela koje nije opustošeno ili razoreno tokom agresije....Prve granate na Šamac pale su još u maju 1992. kada je poginula prva žrtva, Bošnjak, čije je ime uklesano na centralnom spomeniku u gradu. Država Hrvatska je aktivno učestvovala u agresiji budući da su sa tih položaja neretko dolazile granate koje su pogađale centar opštine. Porušen je i oštećen značajan broj sakralnih i društvenih objekata.
Jedno od nastradalnijih mesta ove opštine svakako jeste Batkuša gde je tokom napada agresora ubijeno 25 meštana. Najmlađa žrtva je imala dve, a najstarija 66 godina. Na području Posavine hrvatska vojska je odgovorna za smrt više od 3600 građana srpske i nehrvatske nacionalnosti, među kojima je i 120 dece.
O ubijenoj srpskoj deci tokom velikohrvatske agresije, retko se govori i piše. Ni 25 godina od završetka rata široj javnosti nisu poznata njihova imena, njihove tragične sudbine, a vrlo često ni imena njihovih počinilaca.
Korišćeni izvor: Dokumentacioni Centar Republike Srpske - Djeca: žrtve rata i mira
Коментари
Постави коментар