Mirko i Milka Oreščanin su žrtve ratnog zločina koji su u oktobru 1991. počinili uniformisani pripadnici Vojne policije i Zbora Narodne Garde u Vukovaru.
Milka je rođena 08.02.1911. u Vukovaru gde je i živela zajedno sa suprugom Mirkom (rođ. 13.02.1913.) u Ulici Otokara Keršovanija br. 59. U toj ulici zastrašivanje srpskog stanovništva započelo je još u leto 1991. kada je tokom meseca jula miniran kafić "Šid", dok je nekoliko kuća u vlasništvu Srba opljačkano.
Bračni par Oreščanin odlučio se za ostanak u Vukovar verujući da im zbog godina niko neće nauditi. Bili su izuzetno poštovani i uvek su pomagali komšijama hrvatske nacionalnosti. Bio je to period kada su Srbi već uveliko ubijani u Vukovaru, kada su mistično nestajali i kada su odvođeni na tzv. informativne razgovore sa kojih se mnogi nikada nisu vratili. Rat u Vukovaru započeo je 1. maja 1991. kada je Mijo Geleničar, osvedočeni ustaša, sa nekoliko hitaca usmrtio starca Stevana Inića (65) koji je sa jugoslovenskom zastavom pošao da proslavi 1. maj - veliki jugoslovenski praznik. Već narednog grupa pripitih crnokošuljaša i povampirenih ustaša kako su sebe nazivali, napala je Borovo Selo, mesto sa 99% srpskog stanovništva. Došli su na tuđi kućni prag sa ciljem da ubiju, siluju, proteraju..pokušali su da na glavnu zgradu postave zastavu NDH a potom su otvorili vatru po srpskim kućama i civilima koji su se tamo krili..bilo je mnogo žrtava.
Prva žrtva u samom gradu bio je civil Jovan Jakovljević koji je sa nekoliko hitaca ubijen pred svojom kućom i pred porodicom samo zato što je bio Srbin. Reč je o civilu, vrlo uglednom i poštenom čoveku. Tada počinju masovna ubistva, likvidacije i zlostavljanja. Samo u proleće i leto 1991. ubijeno je tridesetak srpskih civila, ranjeno i zlostavljano više od dve stotine lica a nasilno prognano 20 000 lica srpske, mađarske, rusinske, ukrajinske nacionalnosti kao i lica iz mešanih brakova. Minirano je više desetina lokala pod vlasništvom Srba, kao i stotine srpskih kuća. Kolektivni centri u Šidu i Apatinu bili su premali da prime toliki broj izgladenih prognanika. U istom periodu, dakle sve do početka oružanog sukoba u Vukovaru (do 25. avgusta 1991) nije ubijen nijedan civil hrvatske nacionalnosti, nije oštećena ni zapaljena nijedna kuća ili objekat pod vlasništvom Hrvata.
Ovi nedužni ljudi odlučili su da ostanu u svom gradu i uprkos opasnosti koja im je pretila. Hrvatski vojnici - pripadnici Vojne policije Zbora Narodne Garde upali su u sklonište u naselju Olajnica i nakon svirepog mučenja lišili života Milku i Mirka Oreščanina. Nisu se zlikovci sažalili ni na njihove godine, ni na to što su ovi nedužni penzioneri bili teško pokretni i narušenog zdravlja. Ubili su ih hicima iz vatrenog oružja samo zato što su bili Srbi i Pravoslavci.
Izvesni Ivan Korać bio je pripadnik vojne policije Zbora Narodne Garde zadužen za kontrolu skloništa u Olajnici. Srpski civili su najčešće pod okriljem noći izvođeni iz skloništa, te mučeni, zlostavljani i ubijani.
Milka je u trenutku ubistva imala 80, a Mirko 78 godina.
Tokom ratne 1991. na području Vukovara je ubijeno i nestalo 350 građana srpske nacionalnosti, među kojima i veliki broj žena, staraca i dece. U logorima i nakon zarobljavanja ubijeno je likvidirano je mnogo ratnih zarobljenika. Najmlađa registrovana žrtva je imala godinu ipo dana, dok je najstarija imala 93 godine. Posmrtni ostaci mnogih civila do danas nisu pronađeni
Izvor: https://www.hlc-rdc.org/Transkripti/vukovarska/Transkripti/2006/Vukovarska%20trojka-svedok-P-030-31.05.2006..pdf
Коментари
Постави коментар