Ni dvadeset i tri godine još uvek niko nije procesuiran za ubistvo bračnog para - Dragoljuba (1930) i Sare Plavšić (1930) koje je na Badnji dan ubila hrvatska vojska u Novim Bogdanovcima, opština Virovitica.
Hrvatske snage su tokom trajanja rata (1991-1995) na području šireg rejona Virovitice ubili osamdeset i pet civila srpske nacionalnosti. Prognano je gotovo celokupno srpsko stanovništvo, spaljena su i razorena sva srpska sela a mnoga od njih danas više ni ne postoje na mapi. Imovina Srba uzurpirana je, opljačkana i nezakonito prisvojena. Iako na području Virovitice nije bilo ratnih dejstava, srpski narod je bio izložen velikom teroru i teškim zločinima za koje niko nije odgovarao.
Srpska vojska nije ulazila u hrvatska sela, hrvatskim civilima nije falila ni dlaka sa glave a katoličke svetinje ostale su netaknute. Sa druge strane, hrvatski vojnici upadali su u kuće i stanove Srba i vršili užasne zločine nepojmljive ljudskom razumu.
Nisu imali milosti ni prema ženama, ni prema starcima ni prema deci. Vršena su silovanja i zlostavljanja a registrovano je i nekoliko logora i zatočeničkih objekata za srpsko stanovništvo. Ljudi su zatvarani i mučeni na raznorazne načine a jedan deo civila još se nalazi na listi nestalih.
Jedan od teških zločina zbio se na Badnji dan 6. januara 1992. godine u selu Novi Bogdanovci. Bilo je ovo nekada mirno, pitomo mesto prepoznatljivo po vrednim, skromnim i čestitim ljudima koji su široke ruke primali svakog gosta. Po izbijanju rata, meštani Srbi doživeli su pogrom i stradanje.
Na veliki pravoslavni praznik, dok su čekali Božić, ubijeni su supružnici Sara i Dragoljub Plavšić. Oboje su imali po šezdeset i dve godine. Bili su penzioneri, dobri i mirni ljudi koji nikada nisu ljude delili po veri i naciji. Ipak, ubijeni su na bestijalan i svirep način.
Hrvatski ekstremisti su se kobne večeri oko 20 časova prikrali porodičnoj kući Plavšića i bacili eksplozivnu napravu na njihov porodični dom. Sara i Dragoljub uz božićnu trpezu i molitvu dočekivali su najveći pravoslavni praznik. Molili su se za zdravlje svojih najbližih i da mir konačno dođe u njihove krajeve, da ratna razaranja prestanu..
Hrvatskim vojnicima, tim zverima u ljudskom obliku, ništa nije bilo sveto. Ugasili su živote nedužnih ljudi, mirnih žitelja ovog pitomog mesta samo zato što su pripadali srpskom narodu i ispovedali pravoslavnu veroispovest. Njihova beživotna tela pronađena su u ruševinama dan kasnije a komšije su ostale neme od šoka i bola, te zatečenog prizora.
Zlikovci nikada nisu procesuirani za ovaj zločin.
Kilometrima dalje, u toku Badnje noći u Slavonskom Brodu pripadnici hrvatski vojnici, su izveli gotovo identičan zločin. Opkolili su kuću srpskog bračnog para Oreščanin, takođe penzionera koje su zlostavljali i mučili. Starac Miloš (1924) je izašao kako bi mirnim putem pokušao da razgovora sa napadačima i umoli ih za milost. Međutim, hrvatski zlikovci su u nedužnog čoveka ispalili nekoliko hitaca uz salvu uvreda. Nakon toga napadači su se povukli! Supruga, iako ranjena i potresena od preživljenog šoka kukala je i krenula po pomoć, ali dok se vratila ranjeni Miloš je već preminuo.
Коментари
Постави коментар